Δώσε μου, Ερμή, δώσ’ μου το βοτάνι,
να ιδώ τους φίλους μου ξανά στην ερημιά.
Με την Κίρκη κουράστηκα, δεν πιάνει
από λόγια, άλλη είναι η δική της πεθυμιά.
Θέλει να τους κρατά μεσ’ το μποστάνι,
να τους ψακώνει με τα φίλτρα που καμιά
γυναίκα δεν σκέφτηκε να κάνει.
Θέλει λιόντες, λύκους, γουρούνια, συντροφιά.
«Πάρε το Μώλυ και τράβα τώρα,
θα σου δώσει να φας καρπούζι μαγικό.
Φάτο! Σαν της Ιθάκης θάν’ και πιο γλυκό.»
Το τρώει ο Οδυσσέας και την ώρα
που θάβλεπε την Κίρκη να γελά,
αυτή τους κάνει άνθρωπους ξανά!…
ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΣ
