Ήσουν προσκαλεσμένος στις ορεινές λίμνες.
Η ζάχαρη από τα μήλα των Εσπερίδων ήταν διάθλαση της τιμωρίας.
Ο σπόρος του Ωκεανού θυσίασε τη μορφή του στο στομάχι του.
Ο κυτταρικός σου ιστός παραμόρφωσε τα επιμελητήρια στο πρώτο κουδούνισμα του τηλεφώνου μου.
Δεν υπήρχε πια Μεσαίωνας, μόνο Περιοχές Υψηλού Κινδύνου.
Ζωή Γκαϊδατζή
Πέντε αράδες… δυνατές όμως να σε ταξιδέψουν στο χώρο και το χρόνο !!!!!!!!!
Από τα βουνά στους ωκεανούς, από τους μύθους στον Μεσαίωνα και όλα αυτά με έντονο συναρπαστικό πάθος!!!!
Τόσο απλά….