Τους είδα…

Τους έβλεπα, μπροστά από εμένα περπατάγανε,
ένα ζευγάρι στο δρόμο μου βρισκόταν.
Έμεινα για λίγο ακίνητη,
ήθελα να τους παρατηρήσω λίγο πιο προσεκτικά.
Χαιρόμουν και ταυτόχρονα σφίξιμο αισθανόμουν στην καρδιά!
Πόση αγάπη στα μάτια και των δύο!
Πόσο τρυφερά το ένα χέρι ακουμπούσε στο άλλο.
Δεν ήταν κτητικότητα, αλλά από βαθιά αίσθηση αγάπης.
Τους είδα και τους χάρηκα,
τα γέλια και τα βλέμματα και τα μάτια.
Και αναλογιζόμουν και σκεφτόμουν,
τις δικές μου νύχτες αγωνίας.
Μέρες που καρτερούσα
την πόρτα μου να χτυπήσεις.
Και θλιβόμουν διότι σκεφτόμουν
τις δικές σου ψεύτικες υποσχέσεις, τη δική μου ψευδαίσθηση
για ευτυχία και γνήσια αγάπη.
Να βρισκόμουν για λίγο μέσα στα χέρια σου,
να μη σε έβλεπα να χάνεσαι μέσα στη βροχή ποτέ.
Να μην αισθανόμουν αυτό το βάρος του αποχωρισμού
σα θηλιά στην ψυχή μου.
Τους έβλεπα, μπροστά από εμένα περπατάγανε,
ένα ζευγάρι στο δρόμο μου βρισκόταν.
Και χαιρόμουν που έβλεπα τη χαρά στα πρόσωπα των ανθρώπων,
ενώ λυπόμουν για εμένα και την ατυχία μου…