ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τι είναι η αγάπη; Μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε και ακόμα δεν έχουμε καταλήξει…
Δύσκολη σαν έννοια, πόσο μάλλον για τα παιδιά.
Με αυτό το έμμετρο παραμύθι ακολουθούμε την Αδελφοσύνη, που έχοντας τη μορφή μιας σκέψης, ταξιδεύει για να διδάξει τους μικρούς της φίλους.
Την ακολουθούν σταδιακά παιδιά με προορισμό τους τον μάγο Αμίρ και το ψηλό βουνό του. Μόνο εκείνος ξέρει τη λύση του αινίγματος σαν σοφός και πολυταξιδεμένος που είναι…
Η αγάπη, η αδελφοσύνη δεν έχουν χώρα, δεν έχουν θρησκεία, ενώνει πολιτισμούς, γιατρεύει, διδάσκει, επιμένει και υπομένει…
Ένα γλυκό παραμύθι, που γίνεται ευχάριστο λόγω της έμμετρης μορφής του,
Και εύχομαι να το αγαπήσετε, όπως και εγώ…
Φίλοι μου, καλή σας ανάγνωση!
ΕΥΗ ΚΑΦΟΥΡΟΥ
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΣΚΕΨΗΣ
Μια σκέψη κάποτε παιδιά,
Ξέφυγε απ’ τη χώρα της καρδιάς,
Για αλλού ξεκίνησε, ρωτάει,
Να μάθει πώς να αγαπάει..
Φόρεμα λευκό φορά,
Και μ’ όλο νάζι περπατά,
Να βρει ζητά μικρά παιδιά,
Που ψάχνουν πώς να αγαπάν…
Μικρό κορίτσι συναντά,
Και πώς το λένε το ρωτά….
Αν θες να μάθεις πώς με λένε,
Συγχώρα πρώτα όσους φταίνε,
Λέει η μικρή και μες στο δείλι
Ξεκινούν μαζί για το ταξίδι…
Σκέψη μου για πες μου τώρα,
Τι θέλεις στη δική μου χώρα;
Πες μου πού ήσουν έως τώρα,
Και πώς ταξίδεψες μέσα στην μπόρα;
Ρωτά η φίλη μας την κυρά – Σκέψη,
Το χέρι της πιάνει δίχως λέξη…
Κορίτσι, εγώ έχω οδηγό μου,
Μια αχτίδα φως,
Και τ’ όνειρό μου,
Να δείξω τι θα πει αγάπη,
Σ’ όλου του κόσμου μας τα πλάτη…
Έλα μαζί μου! Και ίσως μάθεις,
Ξέρω ένα μάγο που’ χει πάθει,
Μέσα από λάθη έχει πια γίνει,
Σοφός με όσα η ζωή τού δίνει…
Και πού’ ναι τώρα; Ρωτάει η σκέψη,
Περίμενε ντε! Και μόλις φέξει,
Θ’ ανέβουμε κείνο το βουνό,
Το αίνιγμα να λύσουμε και οι δυο…
Έτσι μαζί, μένουν, προσμένουν,
Το φως της μέρας κι’ όσα τις δένουν…
Φιλία γλυκιά τους συντροφεύει,
Και το σκοπό τους δες θεριεύει…
Κι’ όσο προσμένουν, τόσα μαθαίνουν,
Γνώσεις και εμπειρίες συλλέγουν,
Την νύχτα αυτή μάθαν και οι δυο,
Πως στόχο έχουνε κοινό…
Αυγή δροσίζει όλη την πλάση,
Κινούν οι δυο και όπου φτάσει,
Ν’ ανέβουν το ψηλό βουνό,
Να μάθουνε το μυστικό…
Τι είναι η αγάπη; Ποιος θα βρει;
Μόνο ο μάγος ο Αμίρ,
Που έρχεται από μακριά,
Τη ζωή έμαθε σταλιά – σταλιά…
Πιασμένες τώρα χέρι – χέρι,
Μικρή και σκέψη, αλλάζουν μέρη…
Περνούν πεδιάδες, λόφους και δάση,
Χωριά και πόλεις έχουν δαμάσει…
Κι’ άλλα παιδιά, βρίσκουν, ρωτάνε,
Αν ξέρουνε να αγαπάνε…
Όλα κοιτούν με απορία,
Λεν τη δική τους κοσμοθεωρία…
Η σκέψη ακούει, δεν μιλάει,
Εκείνη ξέρει ν’ αγαπάει,
Μα θέλει αυτό το γιατρικό,
Να φτάσει απ’ τη γη στον ουρανό…
Πίσω της πια, τόσα παιδιά,
Έρχονται για συντροφιά,
Σκοπός τους έγινε θαρρώ,
Το μέγα τούτο όνειρο…
Κάποτε φτάνουν στο βουνό,
Ψηλό θεριό κι’ απάτητο…
Κοιτούν ψηλά στην κορυφή,
Τον μέγα κείνο δικαστή…
-Είσαι ο μάγος ο Αμιρ; Που ήρθες από χώρα μακρινή;
-Σκέψη μου εγώ είμαι εδώ, όλα όσα ξέρω να σας πω…
Δεν είμαι μάγος είμαι ο νους,
Ταξίδεψα τόσους ουρανούς…
Έμαθα τόσα, κι’ έχω σκοπό,
Όλους σας να βοηθώ…
Γι’ άλλους Θεός είμαι, ποιητής,
Για κάποιους δίκαιος κριτής…
Γέρος πια είμαι και σοφός,
Ακούστε τώρα όσα σας πω…
Έμαθα καιρό ζητάτε,
Να μάθετε να αγαπάτε…
Λοιπόν εγώ θα σας το πω,
Η αγάπη δεν μένει εδώ…
Ζει μέσα σ’ άδολες καρδιές,
Και μαρτυριέται από ματιές…
Ξεχνάει μίση και κακίες,
Αλλάζει σκέψεις, θεωρίες,
Τρέφεται από ελευθερία,
Θεριεύει μες στη συγκυρία…
Λίγους μονάχα έχει διαλέξει,
Τη ζουν απλά, κι’ έχει μαγέψει,
Το νου τους, την καρδιά σαν θαύμα,
Σ’ αυτήν προσφέρουν μέγα τάμα…
Θέλει θυσίες, θέλει τόλμη,
Να μην λογαριάζονται οι πόνοι,
Κι’ όσοι την ξέρουν, αυτή προσμένουν,
Αντέχουνε και υπομένουν…
Το καταλάβατε, παιδιά μου;
Αντέστε τώρα! γίνετε μιλιά μου…
Πέστε σε όλους όσα ξέρω,
Μόνος μου δεν τα καταφέρνω…
Για αυτό και φώναξα τη σκέψη,
Όλους σας να σας μαζέψει,
Ήρθε η ώρα να σας πω,
Ακόμα ένα μυστικό…
Η σκέψη αυτή που οδηγεί,
Όλους σας τώρα μαζί,
Είναι η αδελφοσύνη,
Κι’ ανέλαβε πλήρως την ευθύνη…
Και το κορίτσι που τη βρήκε,
Τυχαίο δεν ήταν μη θαρρείτε,
Τη λένε Αυγή και ήρθε η μέρα,
Να ταξιδέψει πάλι πέρα,
Πίσω ν’ αρθεί στο σπιτικό της,
Που είναι του μέλλοντος προικιό της …
Έτσι τελειώνει η ιστορία,
Δίνοντας μία ευκαιρία,
Αγάπη τον κόσμο να μαγέψει,
Με αρχηγό της μία σκέψη
ΕΥΗ ΚΑΦΟΥΡΟΥ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Εύη Καφούρου γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατάγεται από το γραφικό νησί της Πάρου και είναι απόφοιτη παιδαγωγικών σπουδών. Γράφει από τα μαθητικά της χρόνια και έχει εκδώσει 7 ποιητικές συλλογές και ένα παραμύθι.
Συγκεκριμένα:
«Λόγια φιλίας και αγάπης», εκδόσεις Δωδώνη
«Τι φταίει», εκδόσεις Δωδώνη
«Τανγκό στα θρύψαλα μιας αγάπης», εκδόσεις Δωδώνη
«Του έρωτα ο απόηχος», εκδόσεις Ωρίωνα Θεσσαλονίκης
«Όσα δεν είπαμε», εκδόσεις Όστρια
Το παραμύθι «Μου λείπεις», Εκδόσεις Δυάς εκδοτική
Έργα της φιλοξενήθηκαν στις συλλογές:
Ανθολογία νέων ποιητών, εκδόσεις Σίλφιον
Γραφής έργα, εκδόσεις Ωρίωνας
Ανθολογία ποίησης, εκδόσεις Όστρια
Έλαβε μέρος με κείμενα και κριτικές στα περιοδικά:
Ένεκεν
Ίαμβος
Σελιδοδείκτης
Mag news Κύπρος
Τα χαϊκού της άνοιξης, εκδόσεις Ανεμολόγιο, 2021 (συλλογική έκδοση)
Ημερολόγιο 2021, εκδόσεις Βεργίνα (συλλογικό έργο)
Bonsaistories (https://www.bonsaistories.gr/)
To βιβλίο.net (https://tovivlio.net/)
Koukidaki (https://www.koukidaki.gr/)
Τώρα αρθρογραφεί στο Bonsaistories και στο περιοδικό Κέφαλος. Επίσης, ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από τον μουσικό Στέλιο Κουκέλη.
Βραβεύτηκε 5 φορές:
Περιοδικό Κελαινώ, 2008
Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, 2009
Πανελλήνια Ένωση Συνεργασίας Νέων Λογοτεχνών, 2010
Bonsaistories, 2018
Ε.Π.Ο.Κ. και Κελαινώ, 2021
Έχει δώσει συνεντεύξεις:
ΕΡΑ ΑΙΓΑΙΟΥ 2007 για το βιβλίο «Λόγια φιλίας και αγάπης»
ΕΡΑ ΑΙΓΑΙΟΥ 2007 για το βιβλίο «Τι φταίει»
MAGIC RADIO 2012
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ 2012 για το βιβλίο «Του έρωτα ο απόηχος»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ 2017 για το παραμύθι «Μου λείπεις»
ΡΑΔΙΟ 1 ΠΑΤΡΑΣ 2017
ΕΡΤ ΣΕΡΡΩΝ 2017
Κριτική για το βιβλίο της «Τανγκό στα θρύψαλα μιας αγάπης» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα το Καρφί, το 2009.