Μα… εγώ δεν είμαι διπλωμάτης, μήτε ποιητής να σε κερδίσω με όμορφους στίχους και τεχνάσματα…
για εσένα έγινα αστέρι του ουρανού να φωτίζω τις σκοτεινές σου νύχτες
για εσένα έγινα κρασί να σε μεθάω στα μυστικά της ευτυχίας
για εσένα έγινα νεράιδα, με το μαγικό ραβδί να μεταμορφώνω τα περίπλοκα σε απλά
για εσένα έγινα νύχτα, να σου πλέκω όμορφα όνειρα με άρωμα λεβάντας…
και τώρα ήρθε η ώρα να γίνω δική σου, να σου αφιερώνω όρκους αφοσίωσης και αγάπης.
Μα… εγώ… μπορώ να γίνω πολλά, μα όχι αυτό….
δε μπορώ να ορκιστώ αγάπη
δε μπορώ να ορκιστώ αφοσίωση
παρα μόνο να αρκεστώ σε μεταμορφώσεις που η ψυχή μου γίνεται μία με τη δική σου
και δε θα γίνω απ’ αυτές που κρεμάνε αρωματικά σακουλάκια και κλείνουν την αγάπη σ’ ένα ντουλάπι
θα γίνω απέραντη πεδιάδα να φυτρώνουν σπόροι λεβάντας πάνω μου ν’ανθίζουν αγάπη και ν’αφήνουν γλυκό και ανεξίτηλο άρωμα
και εσύ…
τόσο απλά…
γίνε η βροχή να με ξεδιψάς…
