Από υπερβολική δόση

Υπόγειο σκοτεινό

όμοιο κελί

με τοίχους γεμάτους ζωγραφιές

-της υγρασίας παιχνίδια-

και συνθήματα χαραγμένα με μαχαίρια.

Κάπου σε μια γωνιά

ένα κουρέλι μαζεμένο,

πεταμένο.

Τα σκουπίδια στην άλλη γωνιά

βουναλάκι

σκορπάν τη μυρωδιά τους

μαζί με τη μυρωδιά του νωπού τοίχου.

Στην τρίτη γωνιά

εκτελείται μυστήριο.

Ο Χρήστος

παιδί της επαρχίας

φοιτητής πριν από χρόνια

-κι ακόμα φοιτητής-

με τη σύριγγα στο χέρι

έτοιμος να κοινωνήσει.

Η θεία κοινωνία γι’ αυτόν

ηρωίνη.

Σύριγγα αντί για κουταλάκι.

Το αχ του πόνου και της απόλαυσης

αντί για ευχή.

Σπαρταράει σαν ψάρι κάτω

από τα αισθήματα της ευχαρίστησης

που τον πλημμυρίζουν.

Παιδί στα είκοσι πέντε

σ’ ένα υπόγειο στα Εξάρχεια.

Παιδί του χθες

που από λάθος δε ζει σήμερα.

Όλη του η ζωή λάθος.

Μα ποιά ζωή;

Αφού δεν πρόλαβε να ζήσει.

Δεν ζει.

Χθες γίνανε αυτά.

Σήμερα τα σκουπίδια στο ίδιο σημείο,

η κουρελού στο ίδιο,

όπως κι η σύριγγα.

Μα ο Χρήστος

εκεί που χθες κοινωνούσε είναι και σήμερα.

Μα όχι ζωντανός

μα σκουπίδι πεταμένο

στα σκουπίδια.

Νεκρός από υπερβολική δόση.

Από υπερβολική δόση.

Από υπερβολική δόση.