Βρέχει απόψε…
Τα δάκρυά μου ανακατεύονται
με της βροχής τις στάλες.
Ένα “μου λείπεις”
στη σκέψη μου… στα χείλη μου.
Σιωπηλές οι κραυγές της
ψυχής μου.
Περπατώ μόνη.
Στις λακκούβες της ζωής
λιμνάζουν τα νερά.
Στους σκυφτούς διαβάτες
θαρρώ πως θα βρω εσένα.
Η βροχή κυλάει στις χούφτες μου.
Μια νύχτα υγρή μου ψιθυρίζει
πως θα ξανάρθεις…
να στεγνώσεις τα
βρεγμένα μου μαλλιά,
με την καυτή σου ανάσα.
Τ’ αστέρια λαμπυρίζουν
στον ουρανό και στους
μυστικούς κρυστάλλους
της καρδιάς της,
μια αλλοπαρμένη έχει φυλάξει
τους θησαυρούς της αγάπης!
Αναστασία Γεωργακοπούλου
