Δε ζω χωρίς αγάπη.
Δε χρειάζομαι μια ζωή με συμβιβασμούς. Χωρις εσένα η ζωή γίνεται θρύψαλα.
Δεν θέλω πλούτη… μόνο αγάπη, ακούς;
Να παίρνω ανάσες απ’ την πηγή της καρδιάς σου.
Ναι, θυμώνω με τον εγωισμό σου… όταν σε παίρνει μακριά μου.
Γιατί σημασία έχει ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιεσαι!
Δε χρειάζομαι μια βέρα για να σ’ ερωτευτώ.
Δεν έχεις ανάγκη ένα στεφάνι για να μ’ ερωτευτείς. Δεν καθορίζουν αυτά την αγάπη.
Στις δικές μας μάχες θέλουμε να χανόμαστε σε μοιραία φιλιά.
Ο έρωτάς μου είναι άφιλτρος, ασυμβίβαστος.
Θέλω να γκρεμίζομαι για σένα. Να ξεχειλίζεις τόλμη για μένα.
Στη δίνη του έρωτα είσαι η πυξίδα μου.
Το γιατρικό της αγάπης σου γίνομαι.
Να έρχεσαι σαν αύρα καλοκαιρινή και σαν θύελλα χειμωνιάτικη.
Να μεθάμε παρέα μέχρι τελικής ερωτικής πτώσεως.
Στις τζουρες του τσιγάρου σου, ο καπνός σχηματίζει τη μορφή μου… τη μορφή μιας αμετανόητης αλλοπαρμένης!
Ας παραδοθούμε σ’ έναν έρωτα χωρίς άλλοθι, σ’ έναν έρωτα μοιραίο…σαν έργο τέχνης!
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
