«Είμαι μόνος, αλλά εγώ ξέρω πως αυτός είναι ο τρόπος να γίνω αιώνιος», έλεγε συχνά ο άνδρας από το γκρεμισμένο σπίτι, ο άνδρας που μεγάλωνε κουνέλια μέσα σε βρεφικές κούνιες και τα τάιζε στο στόμα, ο άνδρας που άκουγε κλασική μουσική και είχε ένα μαύρο κενό στην θέση του κυνόδοντα. Αυτός ήταν ο άνθρωπος της δικιάς μου επαρχίας, ένας μοναχικός μεσήλικας με φαλάκρα και πεταχτά αφτιά. Στη γειτονιά οι γυναίκες τον είχανε για σαλεμένο, τον χαιρετούσαν φυσικά αν τον έβρισκαν στην εκκλησία στις μεγάλες γιορτές της γέννησης, του θανάτου και της ανάστασης, μα η υποκρισία στα μάτια τους ήταν πέρα ως πέρα αληθινή. Δεν τον ήθελαν. Για αυτές ήταν σιχαμένος, παράξενος, άρρωστος. Ζούσε μόνος, ζούσε από πάντα μόνος και καμιά δεν ήξερε το παραμικρό για την καταγωγή και την οικογένειά του. Άλλες θα έλεγαν πως ήταν από τα Τρίκαλα και άλλες θα υποστήριζαν πως ήταν ξένος, Αλβανός ή Βούλγαρος που είχε έρθει στις αρχές του 2000.
Ο άνδρας, που κανείς δεν γνώριζε πέρα από το «γεια» και το «καλημέρα», βρέθηκε δολοφονημένος στο Παυσίλυπο. Το έγκλημα αναστάτωσε την τοπική κοινωνία, στρέφοντας την προσοχή των δημοσιογράφων στο μυστήριο που υπήρχε γύρω από τα κίνητρα του φόνου. Το σώμα του βρέθηκε σε δύο κομμάτια με τους πνεύμονες και τα έντερα να έχουν αφαιρεθεί επιμελώς από το πτώμα. Για λίγο οι γυναίκες σώπασαν, ύστερα όμως άρχισαν να δίνουν συνεντεύξεις στα κανάλια. Μιλούσαν για αυτόν, κερνώντας χειροποίητα τρουφάκια το συνεργείο αφού περιέγραφαν τις ασχολίες του. Μιλούσαν για αυτόν, επινοώντας λεπτομέρειες για τον χαρακτήρα και τη ζωή του, καθώς έδειχναν κάποια φωτογραφία των παιδιών τους. Μιλούσαν για αυτόν, παρακαλώντας τον Θεό να τον αναπαύσει εν ειρήνη και πρόσφεραν νερό, αναψυκτικά και κρασί από το κτήμα.
Οι έρευνες δεν οδήγησαν πουθενά. Δεν υπήρχε τίποτα που να φτιάχνει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Ωστόσο, υπήρχε το από τσίγκους και πέτρες, μισοκατεστραμμένο σπίτι του άνδρα. Υπήρχαν και τα κουνέλια που ζούσαν στην αυλή μέσα στις κούνιες με τα πέπλα. Κάποιοι γείτονες είχαν την καλή θέληση να ταΐζουν τα κουνέλια, στο σπίτι όμως δεν είχε μπει κανείς. Ένα βράδυ η εγγονή της γειτόνισσας Μαρίας, συνονόματη και η ίδια, επιστρέφοντας τα ξημερώματα πέρασε από το σπίτι του δολοφονημένου. Την επόμενη μέρα τηλεφώνησε σε όλες τις εφημερίδες, δηλώνοντας πως είναι βέβαιη πως άκουσε μουσική να βγαίνει μέσα από το σπίτι και μάλιστα αναγνώρισε το κομμάτι, ήταν το “Spring Waltz” του Σοπέν. Πολλοί γέλασαν μαζί της, κανείς δεν της έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Αναζωπύρωσε για λίγο το ενδιαφέρον των μέσων, μα έπειτα όλοι συμφώνησαν πως πρόκειται για διαταραγμένη προσωπικότητα.
Η Μαρία πήγαινε τις νύχτες έξω από το σπίτι του άνδρα με τα κουνέλια και συνέχιζε να λέει σε όποιον έβρισκε, ότι το σπίτι παίζει κλασική μουσική, ότι από το σπίτι ακούγεται Σοπέν και Ντεμπυσσύ και ότι όποιος περάσει θα το ακούσει με τα αφτιά του και όλοι θα την πιστέψουν και θα της ζητήσουν συγγνώμη. Η Μαρία απολύθηκε από το κατάστημα καλλυντικών που δούλευε. Έμενε σπίτι και άκουγε κλασική μουσική σημειώνοντας κομμάτια, συνθέτες και κινήματα. Οι γυναίκες της γειτονιάς άρχισαν να μιλάνε για αυτή, να λένε πως η μάνα της την άφησε μικρή και μεγάλωσε με τη γιαγιά και πως ποτέ δεν είχαν δει να φέρνει άντρα σπίτι. Είχε περάσει ήδη τα τριάντα. Η Μαρία έμενε σιγά σιγά μόνη τακτοποιώντας τα ρούχα και τις μουσικές από το κατεστραμμένο σπίτι. Λίγο αργότερα πέθανε η γιαγιά της. Η Μαρία φορούσε μαύρα. Μέσα στη νύχτα φαινόταν μια μαύρη κουκίδα να προχωρά κουνώντας το κεφάλι και τα χέρια νευρικά.
Τη νύχτα που πέθανε η γιαγιά, η Μαρία πήγε και πάλι στο σπίτι. Το σπίτι είχε πέσει στη σιωπή. Καμιά μουσική δεν ακουγόταν από πουθενά, όσο και να προσπάθησε, όσο και να τριγύρισε μέσα στα χαλάσματα της αυλής, η Μαρία δεν άκουγε τίποτα. Προτού φύγει η Μαρία είδε την πόρτα μισάνοιχτη και ένα αχνό φως να φέγγει από μέσα. Προχώρησε αργά και είδε. Είδε αυτόν, τον άνδρα με τα κουνέλια, τον δολοφονημένο να στέκεται ολοζώντανος μπροστά της. «Κάθισε, Μαρία», της είπε «Σε περίμενα, ξέρεις. Είσαι η μόνη που άκουσε τη μουσική. Η μόνη που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μου. Σε ευχαριστώ, μέσα από την καρδιά μου. Με κάνεις περήφανο. Με κάνεις να πιστεύω και πάλι στους ανθρώπους, να βρίσκω αυτό το ελάχιστο που έχουν μέσα τους και αξίζει να αγαπηθεί. Σε έχω αγαπήσει, Μαρία. Ναι, εγώ που ποτέ δεν αγάπησα κανέναν στη ζωή μου, εγώ που απομακρυνόμουν πάντα από όλους και το μόνο που απολάμβανα ήταν η μουσική και η φροντίδα των κουνελιών, εγώ που έμεινα μόνος για να αφοσιωθώ στην τέχνη του δικού μου εαυτού, εγώ που ήξερα μόνο τη δική μου μυρωδιά, εγώ που είμαι πια ένας διαφορετικός άνθρωπος κι ας έχω από καιρό πεθάνει, εσένα θέλω και αγαπώ, εσύ είσαι το τρυφερό μου αίμα.» Ο άνδρας στράφηκε ολόκληρος προς το μέρος της Μαρίας και τότε εκείνη είδε με τα δικά της μάτια πως τα σπλάχνα του ήταν άδεια από σάρκα και αίμα. Μία μεγάλη τρύπα υπήρχε στην θέση της κοιλιάς και των οργάνων. Μία τρύπα που έπαιζε μουσική. Ο άνδρας χαμογέλασε και το μαύρο κενό του κυνόδοντα ρούφηξε τα μαύρα μαλλιά και τα μαύρα ρούχα και τα μαύρα μάτια και καθετί που ήταν της Μαρίας.
Θόρυβο προξένησε στους γείτονες το γεγονός πως τα κουνέλια της αυλής είχαν γίνει εν μία νυκτί από λευκά, μαύρα. Μετά από μήνες ένα γερμανικό ποιμενικό ξέθαψε το πτώμα της Μαρίας στο δάσος των Χιλίων Δέντρων. Το σώμα της ήταν χωρισμένο σε δύο κομμάτια με τον ίδιο τρόπο που ήταν και το σώμα του άνδρα. Στα στήθη της ήταν χαραγμένη η φράση «είμαι μόνη, αλλά ξέρω πως αυτός είναι ο τρόπος να γίνω αιώνια.» Από την άδεια της κοιλιά έπαιζε μουσική, ήταν το “Spring Waltz” του Σοπέν. Οι άνθρωποι τόσο πολύ ντράπηκαν που δεν την είχαν πιστέψει και αυτή τώρα ήταν πεθαμένη, ώστε πήραν την απόφαση να αφήσουν τις βρύσες των σπιτιών τους ανοιχτές. Η πεδιάδα της Καρδίτσας γέμισε νερά και έγινε λίμνη και μετά θάλασσα. Μέσα σε αυτή τη θάλασσα, αντί για ψάρια ζούσαν κουνέλια. Πολλά μαύρα κουνέλια. Αυτό το νέο είδος κουνελιών οι επιστήμονες θα μελετήσουνε σε εκατό και πλέον χρόνια.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΙΑΚΟΥ
μεγάλη μου χαρά αυτή η συμμετοχή!
Πολύ όμορφο!
Όμορφο !!!
Πανέμορφο!
I am so proud of you!
Υπέροχο!!
Πολύ πολύ γοητευτική γραφή! Μια συγγραφέας γεννιέται.
Δυνατό !!! Καλή επιτυχία
Εξαιρετικό!Συγκινεί,προβληματίζει,εγείρει ερωτηματικά για την αντιμετώπιση των <> ανθρώπων.
Υπέροχο! Σπουκι και αδιορατα ρομαντικό !
Υπέροχο πραγματικά!
Ταξίδι εντός μας! Συγχαρητήρια!
Εξαιρετικό!
Υπέροχο!!
Υπέροχο διήγημα!!
όμορφο!
Όμορφο πολύ!
Πολύ ωραίο !!
Πολύ όμορφο! Καλή επιτυχία!
Πολύ ωραίο.. καλή επιτυχία…..
Εξαιρετικό!!
Συγχαρητήρια!
Εξαιρετικό, καλή επιτυχία!!!
Τέλειο! Πολύ καλό. Καλή επιτυχία εύχομαι
Τολμηρή γραφή!
Πολύ όμορφο!!!Μπράβο.
Αχ ταξιδέψαμε λίγο !
Συγκλονιστικο!Προβληματιζει και συγκινει ταυτοχρονα!
Εξαιρετικό!!!
Πολύ ωραίο!!! Συγκινητικό!
Πολύ ωραίο! Καλή επιτυχία
Πολύ ωραία ιστορία. Εσωτερική, αναζήτηση. Ευχαριστώ.
Πολύ όμορφο αναγνωσμα
Πόσο όμορφο!!
Πολύ ωραία γραφή, μπράβο!
Τι όμορφο!
Πολύ καλή γραφή, ζωντανό κείμενο με πολλές εικόνες και γρήγορη πλοκή. Κρατά σε εγρήγορση τον αναγνώστη.
Ηταν πολύ όμορφο και με πολύ μυστήριο. Μπράβο σου περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω και αλλα…
Πολύ ωραίο!
Ένα μεγάλο μπράβο!!!
Μου άρεσε πολύ το αλληγορικό διήγημα της Γεωργίας Διάκου. Γεμάτο φαντασία, εικόνες και μια μικρή δόση μυστικισμού, όσο πρέπει. Η συγγραφέας έκανε μια όμορφη συσχέτιση του εγώ με τους γύρω και τις συνέπειες αυτής της συνεχόμενης δράσης αντίδρασης. Εξαιρετικό!
EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!! ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΜΟΡΦΟ!!!
Πολύ καλό
anna karkaletsou
Εξαιρετικό
Τέλειο μπράβο
Απόκοσμα Ωραίο!
Δυνατό φίλε…μπράβο!
Για όλους όσοι σαν σκιές γλιστράνε ανάμεσά μας ακατανόητοι, διαφορετικοί !
Ελκυστικό μίγμα τρυφερότητας, ανατριχίλας και ωμότητας.
Θα περιμένω με ενδιαφέρον τα επόμενα βήματα της Γεωργίας.
Τελειο. Μπράβο. Πολύ ωραίο διήγημα.
Εξαιρετικό!!!Ευφάνταστη γραφή με πρωτοτυπία και αλληγορικά στοιχεία.
Ατμοσφαιρικό, πολυεπίπεδο, γλυκόπικρο
Συνεχίστε!
Εξαιρετικό!
ΑΡΙΣΤΟ ΕΥΓΕ ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ
Υπέροχη ρέουσα γλώσσα. Συγχαρητήρια
Όμορφο, και γραφή υποσχόμενη. Καλή επιτυχία!!
Όμορφο! Καλή επιτυχία!
Αισιόδοξα σκοτεινό, αδιαμφισβήτητα όμορφο…
Ωραίο και θαρραλέο! Μπράβο!
Αξιέπαινη προσπάθεια
Υπέροχο!!!
Καλη επιτυχία και συγχαρητήρια!
Υπεροχο..
Συγχαρητήρια κ Καλή επιτυχία!!!
Υπέροχο!!! Μπράβο
Μπράβο υπέροχο!!
Καλή επιτυχία!!!
Εξαιρετικός περιγραφικός λόγος με παραστατικές εικόνες . Τα συγχαρητήρια μου στην συγραφεα .Σε καθηλώνει και σε συναρπάζει δημιουργώντας σου την ανάγκη να θέλεις να το διαβάσεις ξανά και ξανά και να περιμένεις και μια συνέχεια της συναρπαστικής και μυστηριωδης αυτής ιστορίας. Δεν γνωρίζω αν αποτελεί απόσπασμα διηγήματος αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μέρος ενός καταπληκτικού μυθιστορήματος.
Εξαιρετικο πολυ ωραιο καλη επιτυχια.
Συγχαρητήρια!!!! πολύ ωραίος λόγος… και δεν σε αφήνει να εφισυχασεις…..σε κρατά σε αγωνία!!! καλή επιτυχία!!!!!
Εξαιρετικό..Σε κρατάει σε αγωνία για τη συνέχεια και σε προβληματίζει για το παρόν κ το μέλλον..Μπράβο!!!
Ευφάνταστο, θερμά συγχαρητήρια!
Μπράβο!!!!
Θερμά συγχαρητήρια υπέροχο
Εξαιρετικό!
Ένα διήγημα άμεσο και ευαίσθητο μας συγκινεί με την εσωτερικότητα που εκφράζει!
Συγχαρητήρια!
Πολύ όμορφο! Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία!
Πολυ ωραιο βιβλιο! Μπραβο!!!
Μπράβο Γεωργία!!