Η ένταση δεν είναι απαραίτητα δυσάρεστη.
Δεν μπορεί να οφείλεται μόνο στην «αφαίρεση»
ή στην πιθανότητα «ολοκλήρωσης» και στην «αντικατάσταση»
των κινήσεων
αλλά στο λόγο δύο, μεταξύ των υπολοίπων
ποιοτήτων ή ποσοτήτων του Χορού.
Όταν η όραση προσδιορίζει πιο πολύ τι συμβαίνει εκεί
περιορίζεται «πίσω» από ένα περίγραμμα
Όταν η ματιά αναζητά – την ισορροπία – την στήριξη
– αποκαλύπτεται η παρουσία μιας πολυδιάστατης οντότητας.
Από την ακοή – εξαρτάται και η ισορροπία
– για να θυμηθούμε όλα τα λόγια που είπαμε.
Με την αφή, την θερμοκρασία και την άνεση
συμμετέχουν οι θόρυβοι, το φως, η θάλασσα και ο αέρας
– μέσα σε ένα κήπο με ψηλά δέντρα
– πάνω από μια γιγάντια πέτρα
– δίπλα σε ένα ατσάλινο έλασμα πλοίου.
Μια συνύπαρξη διαδοχική στο χρόνο
– με διεθνές και εθνικό ενδιαφέρον
που μετακινείται γιγάντιες αποστάσεις
– υπολογίζει τις μονάδες των μέτρων
και σε έλκει με άλματα και σε απειλεί με χειρονομίες
– θραύσματα απλωμένα
μαθηματική λύση «μπροστά» στα εμπόδια
όπου αυτά τίθενται.
