Περπατούσε σκυφτός, με τα χέρια στις τσέπες. Ο νους του βαρύς από τις σκέψεις. Πώς θα ξεχρεώσει το δάνειο; Τι θα κάνει με το θέμα του γιου του; Πρέπει να πάρει κι εκείνο το σακάκι από το καθαριστήριο, που το έχει αφήσει επίτηδες εδώ κι ένα μήνα, αφού ποτέ δεν του περισσεύουν χρήματα. Η έκφρασή του θλιμμένη. Περπατούσε για ώρα, δεν ήξερε πόσο, όμως άρχισε να το νιώθει στα πόδια του. Είχαν κουραστεί. Οι πατούσες του έκαιγαν. Έβλεπε μονάχα τα γκρίζα πλακάκια του πεζοδρομίου. Ασυναίσθητα, βάδιζε μονάχα μέσα στα τετράγωνα, δεν πατούσε τις γραμμές. Δεν του άρεσε να πατάει τις γραμμές. Ποτέ του δεν του άρεσε να πατάει τις γραμμές κι είχε πολλές από δαύτες στο κεφάλι του. Δεν ξεπερνούσε ποτέ τα όρια. Και η ζωή του ήταν γεμάτη όρια.
Κάθε πρωί σηκωνόταν στις έξι. Έκανε ντους κι έπαιρνε το πρωινό του. Συνήθως ήταν αυγά, είτε ομελέτα, είτε τηγανητά. Εφτά παρά τέταρτο, έδενε τα κορδόνια από τα παπούτσια του και κατέβαινε στη στάση του λεωφορείου. Όταν έφτανε στον προορισμό του, μετά από τριάντα πέντε λεπτά ταξιδιού, περπατούσε δύο στενά, περνούσε τη μικρή πλατεία κι ανέβαινε την ανηφόρα μέχρι τα γραφεία της εταιρείας όπου δούλευε. Το δικό του γραφείο βρισκόταν στον τρίτο όροφο, στριμωγμένο ανάμεσα σε άλλα δεκαπέντε που υπήρχαν στον χώρο. Μόλις έμπαινε, καλημέριζε τη νεαρή κοπέλα που βρισκόταν στο πρώτο γραφείο και προχωρούσε σκυφτός προς το δικό του. Καθόταν στην καρέκλα του και άνοιγε πάντα με την ίδια σειρά, πρώτα το ραδιόφωνο, ύστερα τον υπολογιστή και τελευταία την καφετιέρα. Οι ώρες στο γραφείο περνούσαν ήρεμες. Συνήθως ήταν βυθισμένος στα έγγραφά του. Σήκωνε το κεφάλι του μόνο όταν τον διέκοπτε ο ενοχλητικός συνάδελφος του διπλανού γραφείου, που του μιλούσε, συνήθως, μεταξύ δέκα με έντεκα. Τότε ήταν που τον έπιανε λογοδιάρροια. Είχε ήδη πιει δύο καφέδες και είχε όρεξη για κουβέντα και πειράγματα. Κάποια στιγμή τού τηλεφωνούσε και η σύζυγος, να του υπενθυμίσει τις υποχρεώσεις της ημέρας.
Το μεσημέρι επέστρεφε στο σπίτι κάνοντας την αντίστροφη διαδρομή. Έτρωγαν μεσημεριανό, όλοι μαζί, στις τέσσερις ακριβώς. Ακόμη κι αν τύχαινε να γυρίσει κάποιος πιο νωρίς , πάντα περίμενε να μαζευτούν όλοι για να φάνε. Αμέσως μετά το γεύμα, έβαζε τις ριγέ πυτζάμες του και ξάπλωνε για μία ωρίτσα. Μόλις ξυπνούσε έφτιαχνε το καφεδάκι του και το απολάμβανε πάντα στην βεράντα, είτε ήταν καλοκαίρι, είτε ήταν χειμώνας. Ακόμη και εκείνες τις μέρες που είχε κακοκαιρία, φορούσε χοντρό μπουφάν κι έπινε τον απογευματινό του καφέ έξω. Ύστερα ξεκινούσε τα καθιερωμένα δρομολόγια. Τα παιδιά στα φροντιστήρια, τη γυναίκα του στην αγορά και πάλι πίσω. Το βράδυ καθόταν στη μεγάλη αναπαυτική του πολυθρόνα και παρακολουθούσε ειδήσεις. Πάντα από το αγαπημένο του κανάλι. Έπειτα έτρωγαν το βραδινό τους κι έπεφταν για ύπνο γύρω στις έντεκα και μισή.
Αυτό ήταν το καθημερινό του πρόγραμμα και το τηρούσε με ευλάβεια. Μονάχα εκείνο το πρωί ξεχάστηκε. Βυθισμένος στις σκέψεις του, περπατούσε αφηρημένα. Είχε προσπεράσει τα γραφεία της εταιρείας του εδώ και πολλή ώρα και κατευθυνόταν βόρεια, προς το μικρό άλσος, που βρισκόταν στην άκρη της πόλης. Τσαλαπατούσε τα πεσμένα ξερά φύλλα των δέντρων κι άκουγε ηδονικά τον χαρακτηριστικό τους ήχο. Ήταν τόσο αφηρημένος που δεν συνειδητοποιούσε που πήγαινε. Περπατούσε σκυφτός με τα χέρια στις τσέπες, σαν υπνωτισμένος. Για μια στιγμή ένιωσε την υγρασία του άλσους στο κορμί του. Ένα πλουμιστό πουλί που φτερούγισε, ξαφνικά και πέρασε από μπροστά του, τον έβγαλε απότομα από τις σκέψεις του. Κοίταξε γύρω του με απορία. Δεν είχε καταλάβει πως έφτασε ως εκεί. Ήταν αλλόκοτο συναίσθημα. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του να δει την ώρα, όμως διαπίστωσε πως είχε κλείσει. Προφανώς ξέχασε να το φορτίσει χθες. Γενικώς ήταν αρκετά αφηρημένος το τελευταίο διάστημα. Ζούσε την ζωή του στον αυτόματο, σαν καλοκουρδισμένο ρομπότ. Είχε καιρό να νιώσει ζωντανός και χαρούμενος. Πόσο θλιβερή διαπίστωση! Η καρδιά του σφίχτηκε κι ένας βαθύς αναστεναγμός αναδύθηκε από τα βάθη του εαυτού του.
Το άλσος ήταν σχεδόν έρημο εκείνη την ώρα της ημέρας. Οι περισσότεροι βρίσκονταν στην εργασία τους ή στην αγορά, πραγματοποιώντας τα ψώνια τους για το μεσημεριανό γεύμα. Η ζωή ήταν σε δράση. Μόνο ηλικιωμένοι κι άνθρωποι μοναχικοί έπαιρναν τον περίπατό τους, τόσο πρωί, εκεί. Πήρε μια βαθιά ανάσα κι απόλαυσε τις μυρωδιές της φύσης. Το ξύλο των δέντρων, το υγρό χώμα και τα αγριολούλουδα δημιουργούσαν ένα υπέροχο άρωμα. Παρ’ όλα αυτά, το κενό της ψυχής του ήταν τόσο μεγάλο που δεν μπορούσε να χαμογελάσει ούτε για μια στιγμή. Αισθανόταν ματαιότητα για τα πάντα. Πως η ζωή του ήταν ανούσια. Πως τίποτα δεν είχε αξία, ούτε καν ο ίδιος.
Εκείνη τη στιγμή άκουσε γοργά βήματα να τον πλησιάζουν. Γύρισε το κεφάλι κι είδε έναν άντρα να συνοδεύει ένα κοριτσάκι, ηλικίας περίπου δέκα ετών. Είχε τοποθετημένο το χέρι του στον ώμο της και τον προσπέρασαν βιαστικά. Η μικρή είχε στην πλάτη της την σχολική της τσάντα. Η ασυνήθιστη αυτή εικόνα του κίνησε την περιέργεια και τους ακολούθησε ασυναίσθητα. Ο άντρας περπατούσε με ακόμη πιο γρήγορο βήμα, δίχως να κοιτάξει πίσω του, ούτε για μια στιγμή. Το κοριτσάκι ακολουθούσε. Κάτι δεν του άρεσε. Ένιωσε μια περίεργη διαίσθηση πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
-Συγνώμη, πού πάτε τέτοια ώρα; Ξεστόμισε με απίστευτη αδιακρισία, χωρίς να λάβει όμως καμιά απάντηση.
-Συγνώμη, κύριε, πού το πάτε το κορίτσι; Δεν θα έπρεπε να είναι στο σχολείο τέτοια ώρα; Ρώτησε ξανά, αυθόρμητα, δίχως να το σκεφτεί καθόλου.
Ο άντρας γύρισε το κεφάλι του. Το ύφος του ήταν αγριεμένο.
-Τι θέλεις; Κόρη μου είναι. Δε θα σου δώσω λογαριασμό, είπε.
Εκείνος κόμπιασε για λίγο. Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Για κάποιον λόγο ένιωθε ανησυχία για το παιδί, όμως ήταν παράλογο να στραφεί εναντίον του πατέρα της. «Ίσως είμαι υπερβολικός», σκέφτηκε. Ο άντρας με το κορίτσι συνέχισαν τον δρόμο τους. Εκείνος σταμάτησε να τους ακολουθεί. Περίμενε μια αντίδραση από την μικρή. Μια έκκληση σε βοήθεια. Ένα γύρισμα του κεφαλιού της ή έστω ένα βλέμμα. Τίποτα. Άρχισαν να ξεμακραίνουν κι εκείνος προσπάθησε να διώξει τις αρνητικές σκέψεις από το κεφάλι του. Εξάλλου έπρεπε να γυρίσει πίσω. Δεν λειτουργούσε και το τηλέφωνό του, σίγουρα θα τον έψαχναν από την δουλειά. Πήρε τον δρόμο του γυρισμού, έχοντας ακόμη αποτυπωμένη την εικόνα του κοριτσιού στο μυαλό του. Το βλέμμα της ήταν παγωμένο. Φαινόταν όμως ήρεμη. Δεν του το έβγαζες από το μυαλό πως κάτι περίεργο συνέβαινε. «Τι θες να μπλέκεις τώρα;» μια φωνή μέσα του τον συμβούλευε και τον ωθούσε να φύγει. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε κανένα στοιχείο. Αν ήταν όντως κόρη του κι έκαναν απλώς μια βόλτα στο άλσος, θα τον περνούσαν για τρελό. Όμως γιατί ήταν τόσο αγριεμένος; Ίσως να είχαν τσακωθεί. Μπορεί να έκανε κάτι η μικρή και τον εκνεύρισε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε εκνευριστεί κι εκείνος με τα παιδιά του. Όμως γιατί είχε την σχολική τσάντα στον ώμο; Μπορεί ο δρόμος για το σχολείο να περνούσε μέσα από το άλσος. Δεν υπήρχε όμως οικισμός στην άλλη άκρη του άλσους, παρά μόνο η εθνική οδός. Δεν μπορούσε να ησυχάσει. Ξαναέφερε το πρόσωπο της μικρής στο μυαλό του. Όχι δεν ήταν ήρεμη. Φοβισμένη ήταν! Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει δυνατά, όπως χτυπάει πάντα πριν αποφασίσουμε να δράσουμε. Κάτι συνέβαινε. Το ένιωσε. Έκανε μεταβολή και πήρε τρέχοντας το μονοπάτι που είχαν ακολουθήσει οι περίεργοι επισκέπτες. Τους πρόφτασε αρκετά παρακάτω κι άρχισε να φωνάζει. «Σταμάτα. Θέλω να σε ρωτήσω κάτι.»
Ο άντρας συνέχισε τον δρόμο, βιαστικά, πιάνοντας αυταρχικά την μικρή από τον ώμο, η οποία τον ακολουθούσε πιστά.
-Θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πας. Με ακούς; Άσε το κορίτσι. Του φώναξε με περίσσιο θάρρος.
Επιτάχυναν το βήμα τους. Εκείνος όρμησε κατά πάνω τους. Τράβηξε τον άντρα δυνατά από το χέρι.
-Άφησέ την, είπε με αυστηρό τόνο. Τον ξέρεις, κορίτσι μου; Η μικρή δεν απάντησε.
-Είναι κόρη μου, τι θες; Του είπε.
-Άφησέ την, έχω καλέσει την αστυνομία.
Ο άντρας έριξε ένα ανήσυχο βλέμμα στο βάθος του δρόμου. Γύρω του βρέθηκαν δύο ηλικιωμένοι κύριοι που κοιτούσαν με ανησυχία. «Τι έγινε;» ρώτησαν.
-Άφησέ την τώρα! Του φώναξε επιτακτικά, δίχως δισταγμό, τραβώντας το παιδί από το χέρι.
Ο άντρας την άφησε κι έφυγε τρέχοντας, σαν κυνηγημένο ζαρκάδι.
-Τον ήξερες, κορίτσι μου; Την ρώτησε
Η μικρή κούνησε αρνητικά το κεφάλι.
-Με άρπαξε καθώς πήγαινα σχολείο, ψέλλισε μέσα σε αναφιλητά, ενώ έτρεμε ολόκληρη από τον φόβο της.
Την πήρε αγκαλιά και το κορίτσι ξέσπασε σε γοερό κλάμα. Ήταν τόσο τρομαγμένη που το κορμί της έκανε σπασμούς κ η φωνή της έτρεμε.
«Ω Θεέ μου!» Ξεστόμισε εκείνος, φανερά ταραγμένος από το περιστατικό.
Ένας από τους περαστικούς τηλεφώνησε στην αστυνομία. Ένας άλλος προσέφερε και στους δύο λίγο νερό.
-Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, είπε το κορίτσι δακρυσμένο και τον αγκάλιασε σφιχτά. Είσαι ο φύλακας άγγελός μου!
Εκείνη τη στιγμή ένιωσε απίστευτα συναισθήματα. Γέμισε όλο του το είναι. Άρχισε να κλαίει κι εκείνος από την ένταση της στιγμής. Κι ύστερα, με δάκρυα στα μάτια, χαμογέλασε. Της χάιδεψε τα μαλλιά με στοργή και της είπε:
-Σώπασε, κορίτσι μου. Τώρα είσαι ασφαλής. Θα σε πάω εγώ στους γονείς σου.
Το κορίτσι έγνεψε καταφατικά με ανακούφιση. Περπάτησαν όλοι μαζί έως το ξέφωτο και βγήκαν στην πόλη. Ένα περιπολικό είχε ήδη φτάσει εκεί. Δύο ένοπλοι άντρες όρμησαν στο άλσος να βρουν τον δράστη. Μια γυναίκα αστυνομικός πήρε από το χέρι την μικρή, της χαμογέλασε και με γλυκιά και ήρεμη φωνή την ρώτησε πώς την λένε.
-Σωτηρία, είπε εκείνη, χαμηλόφωνα.
Και ήταν. Ήταν πράγματι η σωτηρία της ψυχής του! Όχι, δεν την έσωσε εκείνος, αυτή λύτρωσε την δική του ζωή. Εκείνη την ημέρα, ένιωσε πιο δυνατός και περισσότερο περήφανος για τον εαυτό του από ποτέ. Ξύπνησε. Ξύπνησε από τον λήθαργο που είχε βυθιστεί και κατάλαβε πως η ευτυχία είναι συνώνυμη με τη δράση.
ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΙΑΜΟΡΕΛΗ
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ !!!ΦΟΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ..!!!
ΑΠΙΘΑΝΟ ΔΙΗΓΗΜΑ , ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΕ ΚΙΝΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΚΥΦΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ . Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ , ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !!
Οπτικοποιεις κάθε πρόταση που διαβάζεις και ακολουθείς νοερά την ιστορία έως το τέλος …!!!
Μπράβο!!
Εξαιρετικό διήγημα! Ο ήρωας ξυπνάει από τον λήθαργο της καταθλιπτικής ρουτίνας και βρίσκει νόημα στη ζωή μέσα από τη δράση για το συνάνθρωπο. Συγχαρητήρια!
ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ! ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΉ ΚΙ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΗ ΠΛΟΚΗ.
Πολύ καλό έχει και κάποια μηνύματα στην εποχή που ζούμε.
Παρα πολυ ωραιο,στις μερες που ζούμε λιγο πολυ όλοι χρειαζόμαστε μια Σωτηρια.
Πολύ ωραίο κείμενο μιλάει στην καρδιά του κάθενος για του δικούς του λόγους..! Δεν μπορείς να μην ταυτιστείς με την μονότονη ζωή του ηρωα. Είναι, ωστόσο, σημαντικό να βρει κανείς τον προορισμό του στην πορεία της ζωής του. Μια στιγμή μπορεί να αξίζει όσες εκατομμύρια άλλες. Αυτή η περιγραφή των συναισθημάτων στο κείμενο είναι μοναδική…
Όμορφο και δυνατό κείμενο που διαβάζεται με μια ανάσα… Άλλωστε η σωτηρία της ψυχής μας είναι το σημαντικότερο όλων!
Ενα διήγημα με πολύ σημαντικά μήνυματα για την εποχή μας. Παρα πολύ όμορφο , ενδιαφέρον και με ανατρεπτική πλοκή .
Πραγματικά πολύ ωραίο κείμενο!!! Εύγε!!!
Γεννάει δυνατά συναισθήματα στον αναγνώστη! Υπέροχο!
“περπατούσε σκυφτός”… Νομίζω ότι αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα.. Μια στιγμή είναι αρκετή για να φέρει τα πάνω κάτω.. Και μια Σωτηρία στην ψυχή μας!!!! Συγχαρητήρια Ράνια μου για το υπέροχο διήγημα σου!!!!
Υπέροχο! Η περιγραφή της καθημερινότητας συγκλονιστικά ρεαλιστική. Ταυτίζεσαι ασυναίσθητα από την αρχή έως το τέλος. Συγχαρητήρια!
Εκπληκτικό! Συγχαρητήρια!
Πολύ όμορφο και αληθινό. Πολλά συγχαρητήρια!
Καταπληκτικό ..Συγχαρητήρια !!!
Φανταστικό, από τα πιο ωραία που διάβασα τελευταία <3
Τέλειο Ρανια μου πολλά συγχαρητήρια
Φοβερό, συγκινητικό και ανατριχιαστικό θα έλεγα! Συγχαρητήρια στη συγγραφέα!
Συγχαρητήρια! Καταπληκτικό διήγημα που σε καθηλώνει. Και το τέλος ανατρεπτικό! Δράση συνώνυμη της ευτυχίας. Όλοι την χρειαζόμαστε στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Μπράβο Ράνια μου.
Πραγματικα φοβερο πολυ ομορφο επικαιρο και ταυτιζεσαι μαζι του.. Συγχαρητηρια!!!
Καταπληκτικο… Συγχαρητήρια!!!
Μπράβο σου εξαιρετικό!
Συγχαρητήρια
Εκπληκτικό διήγημα που κρατάει σε αγωνία τον αναγνώστη
Πολύ ωραίο και συγκινητικό. Ένα θέμα διαχρονικό! Συγχαρητήρια!!!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ.
Συγχαρητήρια!!! Εξαιρετικό διήγημα!!!
Υπέροχο…. συγκλονιστικό…..απίστευτα συναισθήματα!!!!! Η Σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα……
Συγχαρητήρια ξαδέρφουλα μου!!!!!!!
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ. ΜΠΡΑΒΟ ΡΑΝΙΑ!!!!!
Η ιστορία σου κεντρίζει το ενδιαφέρον περιγράφοντας με ζωντανό τρόπο την καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου και πώς μπορεί αυτή να αλλάξει σε μια στιγμή καθώς έρχεται αντιμέτωπη με το σκληρό της πρόσωπο. Πάθος εναντίον ηρεμίας και αντίσταση εναντίον αποχής. Συναισθηματικό αλλά κυρίως ανθρώπινο. Συγχαρητήρια!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!
Πάρα πολύ ωραίο ράνια συγχαρητήρια !!!
Πάρα πολύ όμορφο διήγημα με ανθρωπιστικό μήνυμα! Πολλά Συγχαρητήρια.
Εξαιρετικό κείμενο με ανθρωποκεντρικό περιεχόμενο.
Τελειο!!! Συγχαρητήρια!!!
Ιστορία με ενδιαφέρον! Τα προβληματα που ζουμε στην καθημερινότητα μας όλα σε λίγες γραμμές.. Ο σκυφτός άνθρωπος είναι σαν να περιγραφει έναν μέσο άνθρωπο της εποχής.. Συγκίνηση και ρίγος είναι τα συναισθήματα που κυριαρχουν στην ανάγνωση αυτή… Συγχαρητήρια!!!
Συγκλονιστικό! Με άγγιξε.. Συγχαρητήρια!
Πολύ όμορφο
Καλό….
Πραγματικά υπέροχο….
Εξαιρετικό Ράνια!! Θερμά συγχαρητήρια.!!
Η Σωτηρία …… όλοι χρειαζόμαστε μια Σωτηρία και όλοι ΔΕΝ πρέπει να κλείνουμε τα μάτια σε ότι γίνεται γύρω μας, δίπλα μας!
Εύχομαι τα καλύτερα για την πορεία του διηγήματος!!!!
Εξαιρετικό Ράνια!!! Θερμά συγχαρητήρια.!!
Όμορφο κείμενο!! Συγχαρητήρια Ράνια!!
Πολύ ωραίο!!!
Εξαιρετικό και αφυπνιστικό διήγημα! Τελικά, πόσο βυθισμένοι είμαστε όλοι ζώντας μηχανιστικά και πόσο ανάγκη έχουμε να βρούμε την αληθινή μας φύση και ενθουσιασμό μας για τη ζωή;
Συγκινητικό με ανατρεπτικό τέλος. Συγχαρητήρια!!!
Συγχαρητήρια! Έντονα συναισθήματα μου προκλήθηκαν, δάκρυσα
Μου άρεσε πολύ
Σπουδαία μηνύματα μας δίνει αυτό το κείμενο, ιδίως σήμερα που περπατάμε όλοι σκυφτοί
Συγχαρητήρια! Η ιστορία σου είναι μια γέφυρα απο το μοναχικο”εγω” στο ουσιαστικό και ψυχικα ικανοποιητικο “εμεις”!
Καταπληκτικό !!! Υπέροχο!!!
Μπράβο Ρανια μου!! Συνέχισε έτσι!!!
Εξαιρτεικό διήγημα που σε καθηλώνει να το δειβάσεις με “μία αναπνοή”. Μία καλή και τοσο ανθρωπινη πράξη του ήρωα “σκυπτού άντρα” που τον εξιψώνει στα ουράνεια της ψυχής του!! μπραβο σου Ράνια μου!!!
Συγχαρητήρια!!!!συνέχισε να μας χαρίζεις υπέροχα διηγήματα..
Καταπληκτικό!!
Υπεροχο κειμενο!!!! Συγχαρητηρια!
Καταπληκτικό…!!! Πολύ ωραία πλοκή.
Συγχαρητήρια…!!!
Μπράβο Ράνια!!! Πάρα πολύ ωραίο!!
Υπέροχη αφήγηση .
Κάθε πρόταση δημιουργεί και μια εικόνα . Πολλά συγχαρητηρια στη δημιουργό !
Μου άρεσε πάρα πολύ. Ωραία αφήγηση κ όμορφο τέλος!
Μπράβο! Μου άρεσε πολύ!!
Συγχαρητήρια. Πολύ καλή ιστορία η οποία διατηρεί το ενδιαφέρον μέχρι το τέλο της.
Πολύ καλό!!! συγχαρητήρια!!!
Τέλειο!Ανατρεπτικό.Από την αρχή μου κέντρισε το ενδιαφέρον γεμάτο μηνύματα. Συγχαρητήρια. Χίλια μπράβο Ράνια μου.
Συγχαρητήρια! Μπράβο!
Μπράβο Ράνια μου!!! Πολύ καλή δουλειά!!! Συνέχισε το ωραίο έργο σου!!!
Συγχαρητήρια!!!
Ενδιαφέρουσα ιστορία. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία!
Συγχαρητήρια, την διάβασα “μονορούφι ” από την αγωνία μου τι θα γίνει.
Παρά πολύ όμορφο!!! Συγχαρητήρια!!!
Ανατρεπτικό και ειδικά στο τέλος η φράση :<> είναι ένας επίλογος τροφή για σκέψη, οσον αφορά την δική σου ζωή!!
Θερμά συγχαρητήρια Ράνια μου πάντα δημιουργική!!
Ψηλά το κεφάλι, λοιπόν… Για τη σωτηρία μας…
Πραγματικά συγκινητικό. Μπράβο αδερφή μου!
Συγχαρητήρια Ρανια μου!!! Μακάρι όλοι μας να μπορούμε να βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας και να ξυπνάμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητάς μας προσφέροντας κάτι στο διπλανό μας!
Εγώ θα σταθώ στη ροή στην πλοκή και Στην επικαιρότητα του όλου διηγήματος!!
Εξαιρετική ροή που κάνει τον αναγνώστη να μη θέλει να σταματήσει και να συνεχίζει να διαβάζει παρακάτω με αμείωτη ένταση.
Εξαιρετική προσπάθεια εύχομαι να ακολουθήσουνε αντίστοιχες εξαιρετικές ιστορίες.
Πολύ ωραίο….
Μπράβο, Ράνια!
Πολλά πολλά συγχαρητήρια. Εξαιρετικό διήγημα που αντιπροσωπεύει πολύ κόσμο στις μέρες μας….
Πολύ δυνατό! Συγχαρητήρια!
Ωραία γραφή, γιατί καταφέρνει να μεταφέρει εικόνες αλλά και τον ψυχισμό των χαρακτήρων στον αναγνώστη. Αισιόδοξο αλλά και συμβουλευτικό προς τον σύγχρονο άνθρωπο για την αντιμετώπιση της ζωής. Μια δεύτερη σκέψη, μια δεύτερη ευκαιρία, μια άλλη ματιά, ίσως σε οδηγήσουν σε έναν άλλο καλύτερο κόσμο, τόσο για σένα όσο και για τον διπλανό σου. Ο προβληματισμός του ανθρώπου, η σκέψη, και η εσωτερική αναζήτηση, σε οδηγούν, αν και σωματικά σκυφτός, σε ανάταση της ψυχής και του νου. Σε έναν καλύτερο άνθρωπο, σε έναν καλύτερο συνάνθρωπο, σε μια καλύτερη κοινωνία. Μπράβο.
Πολύ όμορφο διήγημα με ωραίο μήνυμα στο τέλος.
Χρειαζόμαστε τέτοια παραδείγματα. Ας δούμε λίγο τι γίνετε γύρω μας. Εύγε!
Tέλειο!
Μου άρεσε πολύ το ανατρεπτικό του τέλος. Μπράβο!
Ένα πολύ όμορφο διήγημα που κρατάει τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία τελεία του…
Συγχαρητήρια Ρανια….βέβαια δεν περίμενα κάτι λιγότερο από σένα… περιμένουμε το επόμενο!!!
Μελαγχολικό στην αρχή καταλήγει αισιόδοξο και το αφήνεις με ένα χαμόγελο. Μπράβο Ράνια.
Παρά πολύ ωραίο, ανατρεπτικο! Αισιόδοξο!!
Μπράβο!!
Υπέροχο φίλη μου!
Συγχαρητηρια!Κραταει τον αναγνωστη.Γεννα εικονες και συναισθηματα.Ελπιζω να διαβασουμε κι αλλα απο τη συγγραφεα!
Πολύ ωραίο και πολύ δυνατό!!Συγχαρητήρια!!
Πάρα πολύ ωραίο! Σε βάζει αμέσως στον ψυχισμό του πρωταγωνιστή.
Εξαιρετικο διήγημα μεσα στην απλότητά του! Ζωντανο! Λιτο! Αληθινο! Ενα κειμενο -ξυπνημα για τον καθενα μας!
Πολύ ωραίο διήγημα!η πλοκή είναι εξαιρετική και προκαλεί σασπένς και αγωνία μέχρι το τέλος..Επίσης “περναει” μηνύματα και δημιουργεί προβληματισμούς στον αναγνώστη.. Συγχαρητήρια και καλή τύχη!
Υπέροχο φίλη μου!!!
Πολύ ωραίο και πολύ δυνατό!!!Συγχαρητήρια!!!
Πάρα πολύ ωραίο Ράνια μου…. συγχαρητήρια!!!!!
Σύντομο, καθηλωτικο, περιεκτικό σε νοήματα, και γεμάτο αληθειες με κυριότερη την αλήθεια της Αγάπης και της έμπρακτης προσφοράς. Συγχαρητήρια… Κυρία “Λογοθέτη”!
Εξαιρετικό!!!ευτυχία και δράση….πόσο αλήθεια!συγχαρητήρια ρανια μου!!!
Θαυμάσιο!!σε κρατάει μέχρι το τέλος..
Καταπληκτικό συγχαρητήρια Ράνια!!
Παρά πολύ ανατρεπτικό!!μπράβο..
Με συνεπήρε κατευθείαν.. συγχαρητήρια!!
Εξαιρετικό διήγημα Ράνια μπράβο!!
Εξαιρετικό διήγημα, υπέροχη δουλειά μέσα από την απλότητα περνά σημαντικά μήνυματα. Συγχαρητήρια στην συγγραφέα. Περιμένουμε και άλλα τέτοια διηγήματα Ράνια!
Ράνια μου υπέροχο. Αγγίζει τον αναγνώστη!!!
Εξαιρετικό! Πολλά συγχαρητήρια Ράνια μου, μακάρι όλοι όσοι βουλιάζουν στα ύπουλα μονοπάτια της κατάθλιψης να βρουν τη δική τους Σωτηρία!
Μπράβο Ράνια!!!
Πολύ όμορφο, μπράβο!
παρά πολύ ωραίο διήγημα.
Συγχαρητήρια! Καλή επιτυχία!
Συγχαρητήρια!!πάρα πολύ καλό..
Συγχαρητήρια
Σου δημιουργεί εικόνες από την αρχή..πολύ ωραία ιστορια!
Πολύ ωραίο !!Δεν περιμένεις το τέλος..
Σε συνεπαίρνει..συγχαρητήρια!!
Παρά πολύ καλό!!
Σε συνεπαίρνει..συγχαρητήρια!! Παρα πολυ καλο..
Σου δημιουργεί πολλές εικόνες από την αρχή ως το τέλος!!
Πολύ καλό Ράνια να συνεχίσεις..
Συγχαρητήρια!!
Φοβερό πάρα πολύ καλό..
Συγχαρητήρια πολύ ωραίο μυθιστόρημα ΜΠΡΑΒΟ!!!!
Εξαιρετικη δουλεια!!!Συγχαρητηρια!!!
Από την πρώτη στιγμή κερδίζει τον αναγνώστη. Συγχαρητήρια!
Το διήγημα περιγράφει με μοναδικό τρόπο την ρουτίνα ενός καθημερινού ανθρώπου που καταφέρνει να βρει την σωτηρία του αναπάντεχα! Μπράβο, πολύ όμορφο
Υπέροχη δουλειά συγχαρητήρια.
Υπέροχο διήγημα!! Συγχαρητήρια Ράνια!
Υπέροχο. Ανυπομονώ να διαβάσω κι άλλα από τη συγγραφέα!!!!
Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία!
Όμορφο διήγημα με πολύ καλή ροή. Ευκολοδιάβαστο και με πολύ καλό τέλος. Συγχαρητήρια
Πολύ συναρπαστικό διήγημα. Συγχαρητήρια!!!
Savvas Fourtounis
Πολύ ωραίο! Συγχαρητήρια!!
Με συγκινησε.. τέλειο, συγχαρητήρια!
Ρανια μου τελειο επικαιρο οσο ποτε μας δειχνει το δρομο να γινουμε ανθρωποι
Υπέροχο διήγημα, συγχαρητήρια
Εξαιρετικό!Μπράβο!
Επίκαιρο-Συγχονος Άνθρωπος -Αναζητηση νοήματος ζωής. Συγχαρητήρια
Καταπληκτική δουλειά Ράνια μου!!Συγχαρητήρια!!
Συγχαρητήρια
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!
Ελπιδοφόρο διήγημα. Συνεχίστε έτσι,το έχουμε ανάγκη
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
!!!!
Το διήγημα σε βάζει κατευθείαν στο πετσί του ήρωα.
Εξαιρετικό
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΡΑΝΙΑ ΜΟΥ! ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΑ
Δυστυχώς οι περισσότεροι περπατάμε σκυφτοί. Έξυπνο, επίκαιρο κι αφυπνιστικό. Μπράβο!
ΠΟΛΥ ΑΜΕΣΗ ΓΡΑΦΗ, ΜΕ ΣΥΝΕΠΗΡΕ
Συγχαρητήρια και εις ανώτερα
Η προσέγγιση του διηγήματος αυτού όσον αφορά την κοινωνική αντίδραση ενός καθημερινού ανθρώπου ας γίνει παράδειγμα προς μίμηση από όλους μας. Παρά πολύ καλό συγχαρητήρια
Υπέροχο!!! Συγχαρητήρια!!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ !! ΠΟΛΥ ΑΛΗΘΙΝΟ.
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΝΥΠΟΜΟΝΏ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
Ρανια συγχαρητήρια!!
ΠΟΛΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!
ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ!!ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ!ΜΠΡΑΒΟ!!
ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ..
Μπράβο στην συγγραφέα. Επίκαιρο και αληθινό
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ! ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!
Πολύ συγκινητικό.
Συγχαρητήρια!!! Με καθήλωσε
Ξεκινά λίγο ανιαρά, αλλά στο τέλος σε αποζημιώνει. Ανατρίχιασα. Συγχαρητήρια
Εξαιρετικό
Το διήγημα σε προβληματιζει. Μακάρι όλοι να ακολουθούμε το παράδειγμα του ήρωα
Ωραίο….
Πολύ καλό Ράνια…. Μπράβο σου!
Το διήγημα μου άρεσε πολύ γιατί είχε ανατρεπτικό τέλος
Μου αρέσε, το ψηφίζω. Καλή επιτυχία
Μπράβο! ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΕΤΣΙ
Συγχαρητήρια!!! Σε κρατά σε αγωνία από την αρχή ως το τέλος…
Συγχαρητήρια!
Συγχαρητήρια
Συγχαρητήρια Ράνια μου , Εξαιρετικό !!!!
“Η ευτυχία ειναι συνώνυμη με τη δράση”!.
Συγχαρητήρια!
Xίλια μπραβο!!
Πάρα πολύ ωραίο!! Άμεση γραφή, ωραίος λόγος κ μπερδεύει όμορφα το συναίσθημα με τη δράση!! Απλά, θέλεις κ άλλο… Συγχαρητήρια!!!
ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΥ !!! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Καταπληκτικό! Από τα μόνα διηγήματα που γράφτηκαν αυτό τον καιρό που αγγίζει τόσο πολύ τον αναγνώστη. Οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται, οι εικόνες που προκαλεί είναι απλά φανταστικές! Συγχαρητήρια
Απίστευτο…
Συγχαρητήρια!!! Άψογο!!!
” Ολοι οι άνθρωποι σε κάποια στιγμή της ζωής μας, μας συμβαίνει κάτι…ένα ανατρεπτικό γεγονός που μας παρακινεί να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά στον ουρανό και να τολμήσουμε να εξυψώσουμε τον εαυτό μας σε σημείο που θα αισθανθούμε άνθρωποι αληθινοί!” βοηθώντας πρώτα εμάς και μετά τους γύρω μας!!!
Υπέροχο!!!
Καταπληκτικό!!!!
Τέλειο!
Ο τίτλος από μόνος του σε οδηγεί να το διαβάσεις μέχρι τελους, πολύ επίκαιρος επίσης, αν σκεφτεί κανείς ότι τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι, πεσμένοι ψυχικά, περπατούν σκυφτοί κ προβληματισμένοι….κι ίσως όλοι μας να περιμένουμε ένα απρόσμενο γεγονός να μας αφυπνίσει γιατί όχι να μας σώσει από τον λήθαργο των σκέψεων μας! Μπράβο για τη γραφή σου κ την πλοκή της ιστοριας σου!! Καλή επιτυχία!!
πολυ ωραία γραφη! περιμενουμε συνεχεια στην συγγραφική πορεια σου!
ωραίο κειμενο! μακαρι να ειμασταν ολοι τοσο ευσυνειδητοι!
Πολύ καλή δουλειά! Μπράβο!!! Συγχαρητήρια!!!
ολοι χρειαζομαστε εναν φύλακα αγγελο να παλεψει για μας! ο κοσμος θα ηταν πολυ καλυτερος!
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΉ ΣΟΥ ΠΟΡΕΙΑ. ΜΠΡΑΒΟ
Πολύ ωραία δουλειά! Μπράβο!!! Συγχαρητήρια!!!
Πολύ ενδιαφέρον!Σου αφήνει έναν προβληματισμό
Μπράβο! Πολύ καλή δουλειά! Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία!!!
Εξαιρετικό. Συγχαρητήρια.
Πολλα συγχαρητηρια Ρανια μου πολυ ωραιο κειμενο!
Εξαιρετικό!! Πολλές οι εικόνες που δημιουργεί και πολλά τα συναισθήματα. Πολλά συγχαρητήρια!!
Μπραβο, πολύ ωραίο κείμενο , συγχαρητήρια!
Λιτό και ουσιώδες.Συγχαρητηρια!