Όλο το ανθρώπινο είναι κλεισμένο σε δυο μάτια.
Μια άβυσσος που βαθαίνει ολοένα
και χάνεται μέσα στο σύμπαν.
Ένα άγγιγμα σμιλεύει την ψυχή
της δίνει μορφή τέλειου αρχαιοελληνικού αγάλματος.
Δυο χέρια πλησιάζουν για να κλείσουν μέσα τους
μια ανάσα ζωής.
Πολλαπλασιάζονται, γίνονται τέσσερα.
Δάχτυλα που κινούνται αργά, αγωγοί λυγμών.
Κι όλος ο κόσμος στήνει το σκηνικό γι’ αυτή τη συνάντηση.
Χρώματα δειλινού ενώνονται με τη θάλασσα
εισχωρούν στο υγρό και του δίνουν πνοή.
Παλμοί μεταφέρονται με τα κύματα
συγκλονίζουν τα μέλη
δεν πλησιάζουν καθόλου το κεφάλι.
Δε χωρά εδώ η λογική
άλλος ανακηρύσσεται βασιλιάς της ταραχής.
Μικρές οι ανάσες, κοφτές
Το αεράκι φτάνει μέχρι το στομάχι
Πουλιά διασχίζουν τον ουρανό
Το άρωμα του άλλου μέθη αιωνιότητας
Πέταλα τριαντάφυλλου που ανοίγουν
Και απελευθερώνουν μια ελαφριά γλυκύτητα
Όλες οι αισθήσεις σε απόλυτη εγρήγορση
Δέσμιες αυτού που ορίζεται από τη Μοίρα
Μην αντιστέκεσαι
Δεν μπορείς
Τέλειο!!!
Συγχαρητήρια!
Εξαιρετική γραφή!
Πολύ ωραίο ποίημα! Συγχαρητήρια!!
Πολύ όμορφο ποίημα! Συγχαρητήρια !
Εξαιρετικό!
Τρομερό !!!
Όμορφο ποίημα, συγχαρητήρια!!
Εξαιρετικό!!!!
Πολύ όμορφο
Συγχαρητήρια, εξαιρετικό!
Υπέροχο!!Συγχαρητήρια!!
Πολύ όμορφο…
καταπληκτικο! συγχαρητηρια!!
Συγχαρητήρια,Εξαιρετικό!!
Πολύ ωραίο!
Συγχαρητήρια πολύ αισθαντικό!!!Τέλειο!!!
Υπέροχο ποίημα!! Δυνατά συναισθήματα! Συγχαρητήρια!!
Τέλειο!!!
ρεαλιστικό και ποιητικό συνάμα! πολύ όμορφο!
Τόσο ευγενικά ερωτικό! Υπέροχο!
Πολύ ωραίο! Μπράβο Πέπη!
Εξαιρετικό!
Μπράβο! Πολύ ωραίο!
Μπράβο!!!