Πείτε μας δυο λόγια για τα βιβλία που έχετε εκδώσει.
Έχουν εκδοθεί ως τώρα δύο βιβλία μου. Πρώτος «Ο Άγιος της τελευταίας στιγμής» από τις εκδόσεις Έαρ και ακολούθησε το «Ταξίδι στην Ανεμούσα» από την Ελληνοεκδοτική. Ο «Άγιος» είναι μια φανταστική ανάπλαση της ζωής του Ευγνώμονος Ληστού, ενώ η «Ανεμούσα» μας παρουσιάζει τη ζωή και τις περιπέτειες ενός ανθρώπου, του Μάνου, μέσα από τα μάτια του φύλακα – αγγέλου του, του Αμαριήλ. Χαρακτηριστικό και των δύο έργων θα έλεγα ότι είναι η αμεσότητα και η παντελής έλλειψη διδακτισμού.
Τα έργα σας είναι εξ ολοκλήρου μυθοπλασία ή εμπεριέχουν και αληθινά γεγονότα;
Ο «Άγιος» βασίζεται στα γνωστά από τα Ευαγγέλια γεγονότα του Γολγοθά, αλλά από κει και πέρα καθώς η ζωή του είναι άγνωστη – τα όσα περιέχονται στα «Απόκρυφα Ευαγγέλια» δεν γίνονται επισήμως αποδεκτά από την Εκκλησία – πρόσθεσα ολόκληρα επεισόδια εντελώς φανταστικά, πάντα όμως με σεβασμό στα ιερά πρόσωπα και στην ιστορική ακρίβεια της εποχής που τοποθετείται η δράση. Όσο για την «Ανεμούσα», είναι πέρα για πέρα προϊόν φαντασίας, επίσης βέβαια με προσήλωση στη δογματική – θεολογική του πλευρά στο κομμάτι του αγγέλου. Παραμένει πάντως στο σύνολό της μια σύγχρονη, ανθρώπινη ιστορία αναζήτησης και ταξιδιού, εξωτερικού και κυρίως εσωτερικού.
Τι σας ώθησε να στραφείτε στη συγγραφή έργων για παιδιά και εφήβους;
Η δουλειά και η προσωπική μου ζωή! Είμαι μητέρα δύο εφήβων πλέον και περιστοιχίζομαι καθημερινά από εφήβους εδώ και πάρα πολλά χρόνια! Για μένα, αν θες να κάνεις τη διαφορά, πρέπει να αρχίσεις από νωρίς… Οι ενήλικοι αναγνώστες βέβαια είναι το βασικό μου κοινό, μια και ένα από τα αρχικά μου κίνητρα ήταν να γράψω το βιβλίο που θα μου άρεσε να διαβάσω, εγώ η ίδια. Αυτό δε σημαίνει ότι τα προσωπικά μου κριτήρια είναι τα μόνα αντιπροσωπευτικά, κάθε άλλο… Απλά με τους μικρούς επικοινωνώ με ευχέρεια, με τους μεγάλους όμως μιλάμε την ίδια γλώσσα!
Έχετε ταυτιστεί ποτέ με κάποιον απ’ τους ήρωές σας;
Με τον Μάνο στο κομμάτι της ευαισθησίας και τη λανθασμένη τακτική της αυτοδικαίωσης. Είμαι κι εγώ ένας άνθρωπος παγιδευμένος στην εικόνα που έχει φτιάξει ο ίδιος για τον εαυτό του. Μάλλον πρέπει να ταξιδέψω για τη δική μου Ανεμούσα!
Ποιο λογοτεχνικό είδος προτιμάτε να υπηρετείτε διά της συγγραφής; Με ποιο δεν θα καταπιανόσασταν ποτέ;
Αν και το φοβάμαι, για ευνόητους λόγους, μάλλον υπηρετώ καλά το μυθιστόρημα… Από την άλλη δεν θα μπορούσα ποτέ να γράψω κάτι που θα ντρεπόμουν να πέσει στα χέρια των παιδιών μου! Η βία χωρίς λόγο ύπαρξης μέσα στην αφήγηση ή ο άκρατος αισθησιασμός, που προσπαθεί με γύμνια να ντύσει ένα αφήγημα, είναι έξω από μένα!
Έχετε δεχτεί αρνητικές κριτικές; Αν ναι, κατά πόσο σας έχουν επηρεάσει;
Μέχρι στιγμής είμαι πάρα πολύ ευνοημένη στον τομέα αυτόν! Προσπαθώ όμως να «διαβάζω μέσα από τις γραμμές» και να διαβλέπω τι πραγματικά λέει κάποιος μέσα στα καλά του λόγια για μένα και το έργο μου… Πόσο καλά το ξέρει και το κρίνει. Και, πίστεψέ με δεν αφήνω τίποτε να πέσει κάτω.
Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Δεν μπορώ να φανταστώ άνθρωπο να ξεκινάει να καταπιαστεί με τη συγγραφή, έτσι στα ξαφνικά ένα πρωί, για να βγάλει λεφτά! Αυτό, όπως φαντάζομαι γνωρίζεις καλά και εσύ, αν έρθει, έρχεται τελευταίο. Εννοείται λοιπόν ότι προκρίνω την ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης, όπως λες… Να βρεις κι άλλους να μοιραστείς αυτό που σε πλημμυρίζει… Αν και στο βάθος, αφού απευθύνεσαι σε κόσμο, ο τρίτος στόχος, η φήμη έρχεται αναπότρεπτα… Εγώ θα την έλεγα «Υστεροφημία», με ό,τι ο όρος συνεπάγεται…
Τι σημαίνει για σας «συγγραφή»;
Λατρεύω τη λέξη συγγραφέας! Δεν είναι ούτε writer, ούτε scrittore, ούτε κάτι ανάλογο, που εμείς εδώ θα λέγαμε «Γραφιάς»! Συν – γράφω, για φαντάσου! Γράφω μαζί με Κάτι ή μάλλον Κάποιον Άλλο!!! Άρα η συγγραφή για μένα είναι συν – δημιουργία, απάντηση σε κάλεσμα από Εκείνον που δίνει τα όποια χαρίσματα… Αποδοχή και αξιοποίηση θεϊκού δώρου! Γι’ αυτό και απαιτεί αφοσίωση, πειθαρχία, ταπείνωση και πάνω απ’ όλα…ευγνωμοσύνη!!!