Η νύχτα σάλεψε
κι αυτός ακόμη εκεί
Σ’ ένα ποτήρι ουίσκι
Ρίχνει όλες τις πληγές του
Ρίχνει εκείνο το κορίτσι…
Το κοιτά, μα δεν το πίνει.
Μη χαθεί η ανάμνηση εκείνη…
Κάθε άλλη την πέταξε στη λήθη.
Ξυπνά για να χαζεύει την αυγή και το λυκόφως
Να κείτεται στην ατέλειωτή του ρέμβη…
Σε μια πεντάλεπτη αναβολή ξυπνητηριού
βλέπει όσα ζητά κι όσα φοβάται.
Τα διώχνει αμέσως όλα, δε λυπάται
Μα όχι εκείνο το κορίτσι…
Πότε θα κοπούνε τα φτερά των Ερινύων;
Αχ, αυτή η Αληκτώ…
Αναστασία Τσιαμίτα
Θαυμάσιες εικόνες. Συγχαρητήρια!
Υπέροχο ποίημα και ο τίτλος μοναδικός!
Πρωτότυπος τίτλος, δυνατό ποίημα. Μπράβο!
Πολύ όμορφο ποίημα!!! Καλή επιτυχία!
Πολύ ωραίο!
Ιδιαίτερος τίτλος, φοβερό ποίημα!!!
Πραγματικά υπέροχο.. !!
Συγχαρητήρια!
Ξυπνά για να χαζεύει την αυγή και το λυκόφως
Να κείτεται στην ατέλειωτή του ρέμβη…
Σε μια πεντάλεπτη αναβολή ξυπνητηριού
βλέπει όσα ζητά κι όσα φοβάται.
ΕΞΟΧΟΙ ΣΤΙΧΟΙ!