Πανάθεμά σας!
Εξ αρχής, με το που εφαρμόστηκε ο νόμος τάχα της ανεξαρτησίας, απ’ την τάχα και πάλι θα πω, υποδούλωση ενός υφάσματος, είχε σταθεί αρκετός, για να κάτσω και να κάνω σχέδια που δυστυχώς βγήκα αληθινή, όχι πολλά χρόνια μετά.
Τα σχέδια που ‘χα κατά νου, ναι εφαρμόστηκαν, σ’ όλο τους το μεγαλείο και τη δεινή τους υπόσταση.
Τους πείραζε η ποδιά, που μπορούσαν τα παιδιά να μην είναι σε θέση να ζήσουν εκείνο το χλευασμό, την ποδοπάτηση της αξιοπρέπειάς τους, μετέπειτα.
Τους ενοχλούσε που φορούσαν την ποδιά, αρκεί τα ρουχαλάκια να ‘ταν καθαρά και στοργικά περιποιημένα.
Τους εμπόδιζε άραγε τι;
Το τι δεν υπήρχε εκείνη η σκληρή σύγκριση και δεινότατη θέση των γονιών μετέπειτα να βρίσκουν να ντύνουν τα καμάρια τους και να εναλλάσσουν τις προτιμήσεις για τα ρούχα τους.
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, πώς αυτός ο νόμος έσωσε εμάς, την τότε νεολαία άραγε από τι;
Μάλλον ήθελαν να επιβάλλουν το καταναλωτικό και αγοραστικό κοινό, σε εκείνο το βάσανο, τον καταναλωτισμό, που όλοι μετέπειτα λίγο πολύ ταχθήκαμε και γίναμε όργανά του.
Δεν τους αρκούσε τότε, να ‘ναι καθαρά και περιποιημένα, μα θα ‘πρεπε να υπάρχει και η άτιμη εκείνη σύγκριση και το σκληρό παιχνίδι ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.
Ποτέ δεν ένιωσα φτωχή, ανάμεσά τους, μικρομεσαία δη η οικογένειά μου τότε, μα στις αρχές της δεινοπαθούσας οικονομικής κρίσεως στα τελευταία χρόνια, ένα έχω να πω και πάλι: Δοξάζω τον ΥΨΙΣΤΟ, γιατί πάντα ήταν δίπλα μου, δίπλα στη φαμίλια μου.
Πόσο ωραίος θα ‘ταν ο κόσμος, δίχως σύγκριση, δίχως ταξική τοποθέτηση, γιατί το ξέρουμε όλοι.
ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΓΗΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΚΑΙ Μ’ ΑΥΤΟ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΜΑΣ ΖΩΗ,
Μα η κατάταξη μετρά στη γη.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ Ή ΑΝΘΡΩΠΙΔΙΑ!!!
ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ
