Το όνομά της είναι Destiny.
Δεν έχει παρελθόν.
Σε ατενίζει με μια έκφραση αινιγματική
καθώς περιφέρεται άυλη
στα δωμάτια του διάστικτου φωτός
-η ώρα της ημέρας δεν έχει σημασία.
Όταν εμφανίζεται ξανά
όλο το δωμάτιο λάμπει
κι ακούγεται ένας ήχος σαν κουρτίνα
που πέφτει πίσω απ’ το ανοιχτό παράθυρο.
Δεν προσποιείται θλίψη, ούτε ενδελέχεια.
Παρακολουθεί από μακριά τον τρόπο
που οι στερνές αναλαμπές
εισβάλλουν στο δωμάτιο
και αφουγκράζεται τις σιωπηλές σκιές
να διαγράφονται στον αμνημόνευτο χώρο.
Παρακολουθεί από κοντά τον τρόπο
που ο καθρέφτης σκιαγραφεί το πρόσωπό της
με φως και με σκιά
σαν σκοτεινή δαντέλα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΡΑΓΟΥΝΗ
Υπέροχο για άλλη μια φορά, ειναι πολυ όμορφα και εμπνευσμένα αυτα που γράφεις.