Φυσάνε οι θεοί.
Αφαιρούν το χιόνι
στη δύση του χειμώνα,
εκπέμπουν θύελλες
στα ύδατα μιας νέας ζωής,
ανέμους στα νέφη,
προκαλώντας το ζεστό ήλιο.
Φυσούν πάνω στα δέντρα
που ανασταίνονται από τα κλαδιά.
Ασθμαίνουν στις πλούσιες ακτές
τα χρώματα των κυμάτων.
Κλαίνε οι θεοί
μωβ δάκρυα,
το μυστήριο των βιολετών.
Μωβ είναι το αίμα
που κλέβει το γαλάζιο του ουρανού.
Πέφτουν σταγόνες στη γη.
Μανδύες βελούδου
την ξυπνούν από τον ύπνο,
πρόωρα λουλούδια κείτονται
στο κρύο που πεθαίνει,
και ανοίγουν διάπλατα στο νέο ξεχείλισμα
της φύσης
που ανατρέπει και μετατρέπει τα πάντα.