Έβαλε λίγο άρωμα λοιπόν, γιατί νόμιζε ότι έτσι θα βοηθιόταν να αναπνεύσει, γιατί ένιωθε τον αέρα να πετρώνει στην ατμόσφαιρα. Το ζευγάρι με τη Γαλλίδα 3-4 βήματα πιο πέρα σταμάτησε απότομα.
Βλέπουν τον Αιμιλιανό να οσφραίνεται τον αέρα και να ψιθυρίζει σιγανά, αλλά όχι τόσο που να μην ακουστούν τα λόγια του: «Κλαίρη Κλαίρη».
Τα κορίτσια σάστισαν. Κοίταξε η μία την άλλη και η Κλαίρη οδηγημένη είτε από ένστικτο είτε από τη Μοίρα της, είτε ακόμη από τους συνωμότες του Σύμπαντος που λέγαμε κάπου πριν, χωρίς να το πιστεύουμε βέβαια, πλησίασε και τού είπε σιγανά: «Εδώ είμαι, αγάπη μου. Είσαι καλά;» ρώτησε σαν αυτό που ρωτούσε να ήταν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου.
Η κοπέλα που τον κρατούσε από το μπράτσο τον οδήγησε να καθίσει στο παγκάκι με τον Αιμιλιανό να έχει αγκαλιάσει την Κλαίρη και να την φιλάει σαν τρελός.
«Αγάπη μου αγάπη μου, δεν είναι δυνατόν. Είσαι εσύ ή ακόμη μία μου παραίσθηση; Θεέ μου, αν πρόκειται για παραίσθηση κάνε να συνεχιστεί, αλλά αν είναι αλήθεια κάνε να μην τελειώσει…»
Έκλαιγαν όλοι.
Πώς μπορεί κάποιος να περιγράψει τη σκηνή πιο γλαφυρά χωρίς να χαρακτηριστεί μελό;
Οι δυο φίλες οδήγησαν το ζευγάρι στο σπίτι και εκεί τα έμαθαν όλα. Αυτό πια δεν ήταν σπίτι, ήταν ο Ναός της ίδιας της Αγάπης. Εδώ γεννήθηκε η Αγάπη τους και σ’ αυτό συνεχίζονταν τα θαύματά της… Γιατί, μια στιγμή άκουσαν τον Αιμιλιανό να λέει στην Κλαίρη: «Τι όμορφη που είσαι, αγάπη μου! Ωραιότερη απ’ ό,τι σε κρατούσα στα μάτια του μυαλού και της καρδιάς μου».
Η Γαλλίδα τα έχασε.
«Αιμιλιανέ mon cher ami, ΒΛΕΠΕΙΣ;;;» τον ρώτησε η Γαλλίδα κατάπληκτη. «Έγινε λοιπόν αυτό ακριβώς αυτό που μας είπε ο γιατρός. Μια δυνατή συγκίνηση σε τύφλωσε και μια εξίσου δυνατή συγκίνηση σου επέστρεψε τη χαμένη σου όραση».
Εν μέσω δακρύων χαράς και απρόσμενης ευτυχίας τούς εξήγησε η Γαλλίδα τι είχε συμβεί στο παλικάρι.
Όπως ξέρουμε, τόσο η Κλαίρη όσο και ο Αιμιλιανός αφού έδωσαν όρκους Αγάπης, απομακρύνθηκαν αναγκαστικά για λίγο για τα μεταπτυχιακά τους. Εκείνος στη Γαλλία, εκείνη στις Η.Π.Α. Καθημερινά αντάλλασαν μηνύματα στο internet, μέχρι τη στιγμή που τα μηνύματα σταμάτησαν μαχαίρι από εκείνον. Τι είχε συμβεί; Αυτό που συμβαίνει τις πιο πολλές φορές: ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ!!!
Κάποια κοπέλα από την παρέα του Αιμιλιανού κρυφά ερωτευμένη μαζί του, μια ημέρα δήθεν αδιάφορα του πάσαρε την πληροφορία ότι η εν Αθήναις πλέον Κλαίρη τα έφτιαξε με τον αδερφό της και ήταν τρελαμένη μαζί του. Ο ερωτευμένος ποιητής Αιμιλιανός ένιωσε δυνατό shock που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει μέσα σε μια εβδομάδα την όρασή του. Στο νοσοκομείο που τον μετέφεραν οι φίλοι του διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε καμία απολύτως βλάβη, ότι η απώλεια της όρασης ήταν το αποτέλεσμα shock και ότι ένα επίσης δυνατό shock θα την επανέφερε. Και ο καιρός περνούσε, μα βελτίωση δεν διαφαινόταν, γιατί ίσως εκείνος είχε παραιτηθεί. Δεν τον ένοιαζε τίποτα. Έβλεπε μόνον κάτι σκιές και αφού μπορούσε να αυτοεξυπηρετείται, δεν τον ένοιαζε. Το πήρε απόφαση ότι τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά ήταν καταστρεμμένος. Ευτυχώς που τουλάχιστον είχε προλάβει να πάρει το πτυχίο του.
Άρχισε να ψιλοεργάζεται για να ζήσει και δεν θέλησε ποτέ να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ευτυχώς που η ιδιωτική ασφάλεια που του είχαν κάνει οι δικοί του επέτρεπε κάποιες παροχές και έτσι είχε τη Γαλλιδούλα αυτή να τον βοηθάει στις μετακινήσεις του. Και επειδή ακόμη και ο μεγαλύτερος πόνος της Αγάπης κάποια στιγμή μετριάζεται, θέλησε μια φορά για λίγο έστω, να επιστρέψει στην Πατρίδα για να αποτίσει φόρο τιμής σ’ εκείνο το φιλικό του σπίτι που έζησε την αρχή της Αγάπης του. Θέλησε να ζήσει και να ξαναζήσει τη σκηνή της γνωριμίας στο τρένο με την Κλαίρη εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ στο metro των 9, ένα είδος προσκυνήματος δηλαδή.
Δεν είναι μόνο ο δολοφόνος που ξαναγυρνάει στον τόπο του εγκλήματος. Είναι και οι αναμνήσεις που απαιτούν ένα κάποιο ζωντάνεμά τους. Και όπως τους είπε η Γαλλίδα, ήταν μεγάλη τύχη που συναντήθηκαν αυτοί οι δύο άνθρωποι απόψε, γιατί ήταν το τελευταίο βράδυ τους στην Ελλάδα.
Τι σου κάνει τελικά λοιπόν η Μοίρα όταν το θέλει!
Έτσι η Γαλλιδούλα επέστρεψε μεν στο Παρίσι, αλλά μόνη της.
Για τη συνέχεια τώρα τι να πούμε; Καθένας μπορεί να τη φανταστεί, και να της δώσει τη μορφή ανάλογα με την σκηνοθετική και σεναριογραφική ικανότητα της φαντασίας του.
Τελικά ναι:
Όλα για κάποιο λόγο γίνονται.
Δεν θα σταματήσω ποτέ να το λέω…
Τ Ε Λ Ο Σ
Λένα Μούλιου
Ωραία εξέλιξη!
Θα συμφωνήσω. Ευχαριστούμε τη συγγραφέα για τη συντροφιά που μας κράτησε.
Στην αρχή νόμιζα πως ο Αιμιλιανός είχε πάθει αμνησία. Ενδιαφέρον σενάριο η τύφλωση από σοκ αν και θα έπρεπε να διασταυρώσει την πληροφορία πως η κοπέλα του τον απατούσε και σίγουρα να ζητήσει επιβεβαίωση από την ίδια. Όπως και να ΄χει, είναι καλογραμμένο.
Πολύ καλό!
Για τα σχόλιά σας, τα likes,τις κριτικές και τις ευχαριστίες σας κι’εγώ με τη σειρά μου σας λέω ένα θερμό:ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Τα λέμε ξανά… Γεια σας