Έμαθα
Τον κόσμο να κοιτώ απλά
στα μάτια και να λέω
παράπονα που μου ‘ρχονται
διηγώντας τα να κλαίω.
άλλες στιγμές αποζητώ
αγάπη και λατρεία
μα έμαθα να πορεύομαι
αλάργα απ’ απληστία.
φρονώ και περιφρονώ
διώκτες της ειλικρίνειας
ανευθυνότητας επαρκείς
μακριά απ’ της ευκρίνειας.
που δίνεται αποδοχή
μα και παραδοχή θα κάνουν
όσοι τη ζουν από κοντά
και θέλουν να τα φτάνουν.
όρια που βάζουνε
οι πήχεις της ζωής μας
αποστολείς γινόμαστε
με παραλήπτες τη δική μας.
εντολή που θα αποδεχθεί
της ζήσης την εντέλεια
μα δε θα ποδοπατηθεί
και να λυθούν στα γέλια.
απόμαχοι ορίστηκαν
ευχές και ψευδαισθήσεις
σαν ετούτες γένηκαν
μακριά από πεποιθήσεις.
μα το μυαλό που επιθυμεί
τη γνώση την αλήθεια
ποτέ δε θα πτοηθεί
να γίνει κακιά συνήθεια.
παρά με μένος θα ριχτεί
στου κόσμου την αδράνεια
και έτσι θα αποτιμηθεί
ουσία παρά επιφάνεια.
ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ
