Ήταν μια μέρα δίχως ουρανό
μια μέρα δίχως αιμορραγίες σιωπηλές,
το χορτάρι κάτω από τις γυμνές σου φτέρνες
εναπόθετε την θλίψη του στα πόδια σου
λες και ήσουν ολύμπιος θεός
και ο άγνωστος με τα μαύρα μανίκια
σε περίμενε,
γυαλίζοντας το βαρύ του μπαστούνι
με την ασημένια σκαλιστή λαβή
ήταν μια μέρα γαλήνια δίχως απόκοσμες κραυγές να πλανιούνται στον αέρα,
μα και δίχως αγωνίες
ήταν ένα πρωινό λουσμένο από περίσσιο φως
και των αγαπημένων ματιών η απουσία φόρεσε τον λευκό της επίσημο μανδύα
ήσουν έτοιμος να πέσεις με φόρα στην λαμπερή αγκαλιά των αστεριών
μα κάποια δύναμη σε κράτησε απότομα,
ήταν η μέρα που έγινες το παιδί με το ψεύτικο χαμόγελο
Ντέπη Φαρκάτση
εντυπωσιακο……
Η παρουσία του άγνωστου με τα μαυρα μανικια κεντρίζει πολύ το ενδιαφέρον!
Όμορφο και μυστηριώδες!! Ωραία δουλειά!!
Υπέροχο!!!
Εκπληκτικό…..σε ταξιδεύει με την φαντασία!!!!!
ήσουν έτοιμος να πέσεις με φόρα στην λαμπερή αγκαλιά των αστεριών
μα κάποια δύναμη σε κράτησε απότομα,
ήταν η μέρα που έγινες το παιδί με το ψεύτικο χαμόγελο !!!!!!!!!!!!!!!! Υπέροχη γραφή….Μπράβο Ντέπυ
musthriwdes….sou kentrizei to endiaferon!
Nice work my friend!! I can easily draw a picture of this,in my head,very good 🙂
Πολυ ωραιο ! Μπραβο σου Depi <3