Διασχίζοντας το Μονοπάτι του Κόσμου, μου τραγούδησε
τραγούδια φερμένα στο φως
από τόπους φωτιάς και ξηρασίας.
Μου τραγούδησε τη μπαλάντα των ξοδεμένων αποφάσεων
την οποία επιπόλαια προσπέρασα
σπεύδοντας στα θελήματα της ζωής μου.
Μου τραγούδησε για πυρκαγιές, αλλά προτίμησα
να ακούσω τα νέα απ’ την τηλεόραση
μέχρι ο ουρανός μου να πνιγεί απ’ τον καπνό.
Την βλέπω ακόμη να περνά
μέσα από χωματόδρομους χωρίς τέλος, τραγουδώντας
καθώς γίνεται σκόνη του δρόμου που περπατάει.
