Η ΥΔΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Αφιερωμένο στη συγχωριανή μου εκπαιδευτικό Αγγελική Καλογεροπούλου

«Εν αρχή ην ο δάσκαλος»
Δ. Λιαντίνης

Μια φορά κι έναν καιρό δεσμώτη
που εψώμωνε ο Λαπίθας στη γη του
ήλιους κι ασπάλαθα κάστρα
ήρθε, σαν Προμηθέας, η χελιδόνα
της διδαχής και της νόησης.
Ήρθε, σαν φυτουργός
σε δυο πήχες διψασμένα μάτια.

Η «Ακριβή» της μητέρα
του πρώτου σπιτιού της
η κιθάρα.

Κι όλο ονειρευόταν
πως έχτιζε μόλους στο κύμα
πως δασκάλα έσπαζε ξόβεργες
σε συναυλίες των σπίνων.
Παιδιά, παιδάκια του δρόσου
σπουργίτια.
Κι όλο τους οργώνει
του μυαλού τα καθρεφτάκια
κι όλο σμιλεύει το μίτο της τάξης
με ήλιους κι αστέρια.
Φτερώνει, μεστώνει γλαρόνια
στα λαβωμένα τους πούπουλα
για το χορό της βροχής
συλλαβίζει.
Ζυγιάζεται ο νους τους
με επωδό την αλήθεια
στη μικρή φωλιά της Κρέσταινας.