Φεγγάρι που λούστηκε από
την βροχή ενός ψέμματος
Φωτίζει μόνο τους γκρίζους
ουρανούς…
Γεύεται της πίκρας
τους χυμούς,
όμως κατα βαθος
διψάει για το ποτό
της αλήθειας
Να κάνει θέλει βαρκάδα
με τα αστέρια
σε μια θάλασσα ευτυχίας…
Φεγγάρι που οδηγεί
συννεφιασμένο αυτοκίνητο,
τρέχει ασταμάτητα τους δρόμους
ενός απέραντου καημού…
Μα δεν τρακάρει είναι φεγγάρι
συνέχεια ο ήλιος του χαμογελάει
και ας έχει μαρμαρωμένη ηδονή.
Το φεγγάρι στο μπαλκόνι της ψυχής του
το γλεντάει και ας μην έχει την ορχήστρα
των αρχιμαέστρων των κιθαρωδών
των πανέμορφων αστεριών!.-
ΠΕΤΡΟΣ Κ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
Ευρωπαίος πρεσβευτής της Ελληνικής ποίησης στον παγκόσμιο σύνδεσμο ποιητών της Ρουμανίας, Ακαδημαϊκός ποιητής στην ακαδημία ποίησης και φιλολογίας AMCL της Βραζιλίας, μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών, πτυχιούχος ανθρωπιστικών επιστημών ανοικτού πανεπιστημίου Πατρών τμήματος Ελληνικού πολιτισμού.
“Η ψυχή του φεγγαριού”…
Πόσο υπέροχο κείμενο!!!Κάθε φορά που το διαβάζω με ταξιδεύει!!!