Μη νομίζεις και μην πιστέψεις ποτέ πως δεν υπάρχει κάπου εκεί έξω το τάιρι σου, το άλλο σου ολόκληρο.
Ίσως ή και σίγουρα, να μην ψάχνεις στο σωστό μέρος, όπου θα ‘ναι εκεί ο άνθρωπός σου και θα θέλει να μοιραστεί το υπόλοιπο της ζωής σου, απλά και ξεκάθαρα.
Πολλές φορές, απ’ την απόλυτή μας σιγουριά ή ακόμα κι απ’ τους φόβους που κάποιοι άλλοι μας εντρύφησαν σ’ αυτά τα μονοπάτια, θέλουμε και δε θέλουμε να δούμε τη ζωή μας, μαζί με ένα άλλο άτομο, μαζί με τον μετέπειτα δικό μας άνθρωπο.
Εγκλήματα ψυχής κατά της ζωής μας, που τα παραθέτουν άτομα χειριστικά, άτομα ψυχαναγκαστικά, μα κυρίως άτομα που δε θα ήθελαν ποτέ και δε θέλησαν φυσικά και το καλό μας και το δικό τους το καλό.
Παροτρυνόμενοι απ’ τα δικά τους καταιγιστικά εγωιστικά εδάφια της ψυχής τους, δε λένε να δώσουν τις ευκαιρίες, ακόμα και στους ίδιους τους εαυτούς, με αποτέλεσμα εμείς, οι απέναντι, να ζούμε και να βιώνουμε το παρακατιανό τους μεταίχμιο, χωρίς να’ μαστε σε θέση να δούμε να δούμε το δικό μας ανοδικό μονοπάτι, έστω.
Μπορεί να ‘ναι κακοτράχαλο, να το επιδίωξαν, αλλά εμείς τώρα πια με τη σοφία των λαθών μας και τις εμπειρίες όπως λέει και η φιλενάδα μου η καλή, είμαστε σε θέση να μας σώσουμε και να σωθούμε.
Πιστέψτε με, όσοι ήταν στο δρόμο μας και κατάφεραν να ολισθήσουν τις σκέψεις μας και τα θέλω μας, τώρα πια πάψαν να αποτελούν έστω και το παραμικρό της μερίδιο και είναι καταταγμένοι σε εκείνα τα σύνορα, που οριακά έχουν οπτική επαφή με τα ήδη δικά μας χαραγμένα.
Το αν δεν καταφέραμε να κατακτήσουμε το ποθητό κι επιθυμητό αποτέλεσμα των τότε χρόνων μας, που είχαμε εισέλθει εις Γάμου Κοινωνία, δεν είναι ξέρετε αποτρεπτικό για τα μετέπειτά μας χρονικά όρια και περιθώρια.
Αρκεί να ξέρουμε και να είμαστε σε θέση να αφήσουμε έστω και μια χαραμάδα στην τότε μας θλίψη, ώστε να μην εκλείψει διόλου και η ροή της, από αληθινή ψυχή, μα πάνω απ’ όλα λεβέντικη καρδιά!!!
ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ
