ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Αλήθεια, πόσες φορές δε σε κράτησε ο ύπνος στα στεγνά σεντόνια;
Πόσες φορές πήγες να πιεις ένα ποτήρι νερό στην κουζίνα, και δε γύρισες πίσω…;
Αλήθεια, πόσες φορές τράβηξες τις στιγμές δίπλα σου να κλάψουν;
Κι αυτή η γαμημένη σταγόνα στο νεροχύτη, Ιούδας μεταλλαγμένος…
………………………………………………………… φιλούσε τη δίψα σου.
Σκέψεις πόρνες έκαναν πιάτσα για ένα κομμάτι συγνώμης…
Μα εσύ αμίλητη, κέρναγες ουλές τη σάρκα σου…
Αλήθεια, κι αυτό το φως εκεί στο ξημέρωμα που έμπαινε με θράσος
μέσα απ’ το τζάμι… πόσες φορές δεν χάραξε πάνω σου ένα ”ΓΙΑΤΙ”;
Ποια μοναξιά σε κέρασε εκείνες τις νύχτες;
Ποια απελπισία έστρωσε τραπέζι μέσα σου;
Κι αυτό το κενό πόσο πλημμύρισε τα μάτια σου;
Αλήθεια, απόψε θα σηκωθείς να πιεις νερό;

 

Δέσποινα Αποστολάκη