Ανοξείδωτα πυρίμαχα σκεύη κι εγώ μη μού άπτου.
Οξειδώνομαι.
Εξ αιτίας.
Χάριν.
Πού ν’ αποταθώ;
Υποτάχθηκα.
Πάλι στο σφυρί η ψυχοσύνθεσή μου.
Φερέγγυος, πάντα, πολλών υποσχόμενων προσδοκιών.
Είναι Χριστούγεννα και αναμένω την Άνοιξη.
Έναν Μαγγελάνο, στις δικές μου εσχατιές θα περιμένω.
Νιώθω τους καρχαρίες να με κυκλώνουν.
Μια γρατζουνιά.
Εξ αιτίας.
Χάριν.
Αλέξανδρος Κατσούδας
Εξαιρετικό!
Υπέροχο ποίημα και ιδιαίτερος ο τίτλος του.
Μου άρεσε πολύ. Καλή επιτυχία!
Πολύ ωραίο.Μπράβο σας!