Δεν θα μιλώ άσχημα πια για τον Ιωνάθαν.
Κι ούτε που φαίνεται πια η ουλή που έκανε στο μάγουλό μου
Ένα καλοκαίρι κάτω από τη παλιά γέφυρα του Κραυσίνδωνα.
Δεν θα μιλώ πια άσχημα για τον Ιωνάθαν μ’ εκείνη τη μόρτικη
χωρίστρα του
Που με παραμόνεψε με τη συμμορία του κρατώντας τη
σφεντόνα του
κάτω από τη γέφυρα
κι έπειτα χάθηκε.
Μόλις που είδα εκείνη πέτρα που εκτόξευσε στο πρόσωπό μου
Με τα τόσα χρόνια όμως που πέρασαν
Θα μιλήσω καλά,
γιατί ήταν κάπως τρυφερό
να βλέπεις -μικρός εγώ-
τον Ιωνάθαν με τη συμμορία του
να σκουπίζει το πρόσωπό σου με τη τρυφερή του παλάμη πάνω
στην παλιά γέφυρα
Θα μιλήσω βέβαια καλά και για όλους εκείνους,
που οι περισσότεροι έχουν πια φύγει.
Και η πληγή αποδείχθηκε μικρή
για να γράψω ένα ηρωικό ποίημα.
Θα μιλήσω καλά και για τη πέτρα
Δυσκολεύτηκα να βρω την ουλή στο πρόσωπό μου
Όμως θυμάμαι την ιστορία της.
Και ο Ιωνάθαν χρόνια έχει
Που ανέβηκε στον ουρανό με τη σφεντόνα του.
Σώμα με σώμα πολέμησε στη Κύπρο
Πριν παραδώσει την τρυφερή του καρδιά
Μέσα σ’ ένα μεγάλο ηρωικό ποίημα που δεν έγραψα ακόμη.
Θα μιλώ πια καλά και μάλλον πιο ηρωικά για τον Ιωνάθαν…
Για τη δική του πληγή
που στάθηκα ανάξιος να αγγίξω.
Πολύ ωραίο!!!