Στάζει- στάζει αίμα από την καρδιά,
όχι! ασθενής δεν είναι.
Θρηνείς που κάποιος
έπαψε να την αγαπά.
Στάζει- στάζει αίμα από την καρδιά,
μόνη της κλαίει μέσα στην ερημιά.
Ποιος άραγε για εκείνη θα κλάψει
όταν δε χτυπάει πια;
Στάζει- στάζει αίμα από την καρδιά,
δεν μπορεί πια να αισθανθεί.
Μαχαίρι να της ρίξεις,
το σώμα διόλου δεν πονεί.
Στάζει- στάζει αίμα από την καρδιά,
μόνη της δακρύζει, μόνη της πονά.
Μπροστά σε όλους δε φωνάζει,
μέσα στο σκοτάδι πονάει σιωπηλά.
Στάζει- στάζει αίμα από την καρδιά,
καθώς σε ρωτά αν την αγαπάς.
Και όταν το όχι κραυγάζει δυνατά,
τη βλέπεις ματωμένη στα χέρια που την κρατάς.
ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ
