Αγαπητοί φίλοι, διαβάστε τη συνέντευξη της Αθηνάς Τερζή, συγγραφέα του έργου «Αν είχα μια Μαρία σε μια σοφίτα», εκδόσεις Πηγή. Η Αθηνά Τερζή γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Θεολογία και Δημοσιογραφία, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Επικοινωνία και τις Δημόσιες Σχέσεις. Εργάζεται στο ραδιόφωνο και αρθρογραφεί σε περιοδικά της πόλης. Στα είκοσί της κυκλοφόρησε τη συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο «Μόνο για σένα και τον Άλκη» (εκδόσεις Παρατηρητής), και πρόσφατα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Σαν άλλη Περσεφόνη» (εκδόσεις Πηγή).
Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα για τη συγγραφή του έργου σας «Αν είχα μια Μαρία σε μια σοφίτα»;
Η αγάπη μου για τους ανθρώπους κι η ανάγκη μου να αποτυπώσω κάθε στιγμή, κάθε εικόνα, κάθε κουβέντα, κάθε ήχο που έχω αφουγκραστεί, μιας αβάσταχτης μετρημένης και μέτριας καθημερινότητας, που την αγαπάμε γι ’αυτό ακριβώς «εμείς οι υπέροχοι του τίποτα οι μύστες» για το ρόδο και το αγκάθι της. Για να μην ξεχάσω τίποτα και κανέναν από τους Δον Κιχώτες και τις Δουλτσινέες που υπάρχουν γύρω μου.
Πόσο καιρό διήρκεσε η συγγραφή του έργου σας;
Είναι ιστορίες που έγραφα στη διάρκεια τεσσάρων χρόνων και τις περισσότερες από αυτές τις αγάπησαν οι αναγνώστες των ηλεκτρονικών περιοδικών στα οποία δημοσιεύτηκαν. Υπάρχουν και κάποιες που θα διαβαστούν για πρώτη φορά, με αφορμή τη συγκέντρωσή τους σε αυτό το βιβλίο.
Η ιστορία σας αποτελεί εξ ολοκλήρου μυθοπλασία ή κρύβει και αληθινά γεγονότα;
Είναι μύθοι που περιστρέφονται γύρω από αλήθειες. Τη δική μου, τη δική σου, του καθενός από εμάς που κάθε πρωί τον σηκώνει αυτό το δικό του, το βαθιά υποκειμενικό και προσωπικό, αλλά εν τέλει οικουμενικό, για να τον αναστήσει ή να του δώσει μια σπρωξιά και να τον επιστρέψει στην αφετηρία.
Έχετε δεχτεί αρνητικές κριτικές; Αν ναι, κατά πόσο σας επηρεάζουν;
Κι αν έχουν υπάρξει, δεν έχουν φτάσει στ’ αυτιά μου. Από τη στιγμή που επιλέγεις να εκτεθείς με οποιοδήποτε τρόπο, ό,τι δηλαδή βγαίνει από σένα και φεύγει από κοντά σου, αφήνεται στην κρίση των άλλων. Με οτιδήποτε κι αν καταπιανόμαστε στη ζωή και σημαίνει αλισβερίσι, επικοινωνία με τους άλλους, εναπόκειται και στην προσωπική εκτίμησή τους. Σε κάποιους η δική σου αλήθεια θα ταιριάξει, θα κουμπώσει, γι’ αυτό που κουβαλάνε. Για τις εικόνες, τις λέξεις, τις αναμνήσεις, ενώ για άλλους θα σημαίνει πολύ λιγότερα ή και τίποτα. Αυτό. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Με ποιον από τους ήρωες του έργου σας ταυτίζεστε;
Ίσως να ακουστεί κλισέ, αναμενόμενο ή κοινότοπο, όμως κουβαλώ κάτι λίγο από όλους τους ήρωες του βιβλίου, υπαρκτούς και φανταστικούς. Είμαι εγώ σε μια στιγμή της ζωής μου και σε σχέση πάντα με τους άλλους. Είμαι κάθε φορά μια άλλη φωνή ή μια διαφορετική σκέψη. Είμαι όλα αυτά μαζί και τίποτα. Εγώ κι εσείς που σαρώνουμε τον κόσμο τον μεγάλο, τον αδιάφορο.
Γιατί -κατά τη γνώμη σας- οι αναγνώστες πρέπει να διαβάσουν το έργο σας;
Να το διαβάσουν για όλα εκείνα που θα ήθελαν οι ίδιοι αν φωνάξουν, αλλά δεν βρίσκουν τον τρόπο και το κουράγιο. Γιατί είναι βαθιά αληθινό. Είναι ένα βιβλίο που σαν να σε φτιάχνει από την αρχή. Για την ουσιαστική χαρά που νιώθεις για το ταξίδι σου στην καθημερινότητα. Γιατί θα αντιληφθείς ότι δεν είσαι μόνος σου, αλλά κι είναι άλλοι εκεί έξω σαν κι εσένα.
Απευθύνεστε σε ένα συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό;
Απευθύνομαι σε όλους. Δεν βάζω ταμπέλες, δεν στήνω συρματοπλέγματα. Όσοι το επιθυμούν κι όσοι μπορούν, ας το διαβάσουν.
Ποιο λογοτεχνικό είδος προτιμάτε να υπηρετείτε διά της συγγραφής; Με ποιο δεν θα καταπιανόσασταν ποτέ;
Αγαπώ το διήγημα και τη νουβέλα. Λατρεύω τους ποιητές. Η συγγραφή είναι μια περιπέτεια δίχως τέλος και ειλικρινά δεν γνωρίζω σε τι μονοπάτια θα με οδηγήσει. Αφήνω όλες τις πόρτες ανοιχτές.
Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Γράφεις γιατί το έχεις ανάγκη. Γιατί νιώθεις ελεύθερος κι άτρωτος κι έχεις να επιστρέφεις. Γιατί δεν μπορείς να αντισταθείς στη μικρή σφίγγα που σε τσιμπά, κάθε φορά που θα δεις κάτι, ή θα ακούσεις μια κουβέντα κι οφείλεις να την αποτυπώσεις.
Να μην αντέχεις να χάνεις τη στιγμή να τη μετουσιώνεις σε κάτι δικό σου. Να γίνεται κομμάτι σου. Σαν τον φωτογράφο που δεν θέλει να χάσει κανένα ξημέρωμα και κανένα ηλιοβασίλεμα. Κι όλα αυτά αν συμβαίνουν αβίαστα. Σχεδόν ενστικτωδώς. Όλα τα άλλα έπονται.
Τι σημαίνει για σας «συγγραφή»;
Νομίζω ότι απάντησα μόλις πριν. Είναι πώς όταν ακούς ένα τραγούδι που σου αρέσει και θέλεις να τραγουδήσεις ή να χορέψεις! Σαν να μην πατάς στη γη και να νιώθεις ανάλαφρος σαν αεράκι, έτσι και με τη συγγραφή. Είναι ένας έρωτας που κρατά χρόνια με τις λέξεις, με τις εικόνες που τις μεταμορφώνω σε λέξεις. Έχουν ρυθμό οι λέξεις και μελωδία. Είναι ζωντανοί οργανισμοί. Σαν εκείνο το σπουδαίο του Γιάννη Ρίτσου «Κι οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει».
