Μηδέν: ο μικρότερος ακέραιος αριθμός (ούτε θετικός ούτε αρνητικός), ή αλλιώς ένα σημείο στο μαθηματικό χάρτη.
Στο χάρτη της ζωής του το σημείο μηδέν ήταν ίσως η στιγμή της γέννησής του, η στιγμή που η μοίρα, ή κάποια άγνωστη δύναμη, όρισε αυθαίρετα να είναι τότε.
Σήμερα, σα να ξαναγεννιόταν μέσα από τα σπλάχνα του, το σημείο μηδέν ορίστηκε σε αυτό το μικρό διάδρομο που οδηγούσε στην καταιγίδα.
Ήταν ολόγυμνος, όπως οι τοίχοι που τον περιέβαλλαν. Λευκοί, απρόσωποι τοίχοι, χωρίς ίχνος ανθρώπινου στίγματος, που έδιναν στον επισκέπτη την εντύπωση του ατέλειωτου, άνευ προορισμού περιπάτου.
Καθώς το σώμα του ήταν ακίνητο, τη σιωπή διέκοπτε μόνο ο ήχος από τα ροδάκια του φορείου που τον μετέφερε. Εκείνος όμως φανταζόταν τα ροδάκια στο καροτσάκι της παιδικής του ηλικίας, όταν η μητέρα του τον πήγαινε βόλτα στη φύση ανάμεσα στα περιβόλια με τα χυμώδη πορτοκάλια και τις ευωδιαστές λεμονιές.
Ξάφνου στο μυαλό του οι τοίχοι άρχισαν να γεμίζουν κλαδιά και φρούτα πρόβαλαν ανάμεσα στα καταπράσινα φύλλα, έτοιμα να πέσουν στην αγκαλιά του. Το μέρος μετατράπηκε σε έναν ολάνθιστο κήπο και αυτός απολάμβανε τη θαλπωρή της επίγειας πλασματικής του ευτυχίας.
Αποφάσισε ότι, μόλις τελείωνε η καταιγίδα που τον περίμενε πίσω από την πόρτα στο τέλος του διαδρόμου, θα έκανε ένα μεγάλο περίπατο στον Εθνικό Κήπο παρέα με τις πάπιες και τα περιστέρια που έγραφαν με τον πιο ταπεινό και ειλικρινή τρόπο τον ύμνο της ζωής.
Τώρα όμως ο χρόνος είχε σταματήσει. Είχε έρθει η ώρα της μάχης. Φόρεσε την πανοπλία της ψυχής του και πήγαινε να αντιμετωπίσει τον εχθρό. Ένιωθε κάπως σαν τους αρχαίους ήρωες που πολεμούσαν για την ελευθερία. Εκείνος αγωνιζόταν για τη ζωή του, αλλά ποιά η διαφορά… Ήθελε να απελευθερωθεί από το δυνάστη του και να ζήσει με αξιοπρέπεια…
Η πόρτα άνοιξε και το πεδίο της μάχης, ένας χορός από λευκές ποδιές, φανερώθηκε μπροστά του. Η καρδιά του αντηχούσε μέσα του ίδια ιαχή πολεμικού παιάνα, έτοιμη να υπερασπιστεί την αγάπη του για όλα αυτά που έζησε, τις μνήμες για τα περασμένα, τα πρόσωπα που γνώρισε, αλλά και τα πρόσωπα που τον συντροφεύουν στο παρόν και όλα όσα λαχταρούσε να ζήσει στο μέλλον.
Έκλεισε τα μάτια και απήγγειλε μια μικρή προσευχή…
Κατερίνα Νταλαγιώργου
Ζωντανές εικόνες, ωραίο λεξιλόγιο!
Οι εικόνες είναι δυνατές, η αντίθεση είναι ό,τι πιο έξυπνο για την συναισθηματική κατάσταση του ήρωα. Μπράβο!