Μην περικυκλώνετε το σπίτι,
μην περικυκλώνετε τον κήπο…
Δεν κατοικεί κανένα κακό εδώ μέσα
μόνο σκουριασμένες αναμνήσεις…
Γέρικα έπιπλα
μια ωχρή πόρτα
που τρίζει
λες και τα κόκαλά της
θα προσκαλέσουν τον χειμώνα…
Μην κλειδώνεται την φωνή
αυτού του θλιμμένου σπιτιού
τα κλειδιά βρίσκονται ασθενικά
πάνω σε ένα κουρασμένο
ξύλινο τραπέζι…
Οι κουρτίνες γεμάτες
ρυτίδες απόγνωσης
θα παραδίδονται
υπομονετικά σε μια
άγνωστη ηδονή…
Γι’ αυτό σας λέω
αυτό το σπίτι δεν έχει
διεύθυνση,
ούτε ανήκει σε ανθρώπους
Αυτό το σπίτι έχει μια
πέτρινη ψυχή
από ομιλούσες πέτρες
και θυμωμένα όνειρα…
Καμιά φορά κατά τύχη
περνάνε
περαστικοί,
αδιάφοροι διαβάτες
στις σκόνες του πλήθους…
Όταν κάνει κρύο
παγωνιά κάτι άνευρους
χειμώνες
μια γκρίζα συννεφιά
καλύπτει σαν μάλλινη κουβέρτα
τις ενοχές αυτού του σπιτιού
Λέγανε πως μέσα σε αυτό
το σπίτι σκιές ψυχών
με αμαρτίες κάηκαν
στις σιωπές στο τζάκι
των ονειρικών υποσυνείδητων
φαντασμάτων του!…-
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
gmail.com
