ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ ΕΚΤΟΠΙΖΟΝΤΑΣ ΠΑΡΑΣΙΤΑ

Άξιζε τα πάντα εκείνη η συνάντηση στο εμβληματικό ερείπιο της παλιάς αθηναϊκής γειτονιάς. Η Μουσική ήταν ο αρχικός λόγος, ενώ η Αγάπη κι οι ισορροπίες της ο βαθύτερος…

Σε μια απερίγραπτη συγκυρία συμπαντική, σκεφτόμουν, ένιωθα κάτι το αφάνταστα οριστικό να οδηγεί τα βήματά μου στις μαγικές ατμόσφαιρες της κοινής μας ακεραιότητας…

Στις φωτεινές στιγμές που ξεθάφτηκε η ψυχή μου από την παρανοϊκά επιβεβλημένη χωματερή στα παιδικά μου χρόνια, αναγνώριζα σ’ εσένα τη δυναμική αρχή και την ευτυχή κατάληξη.

Κάτι σαν νησί αρχικά, εκτεθειμένο σε δαιμονικές παλίρροιες και κύματα γονεϊκής παράνοιας, μια να βυθίζεται, μια ν’ αποκαλύπτεται, σε ανελέητους ρυθμούς ανεξέλεγκτης άνισης μάχης… ήσουν πάντα εκεί, μιλώντας ελάχιστα κι αγαπώντας πολύ…

… ανεκπαίδευτη, με κενά και άμυνες αντί βάσεις πορείας…

… αναποφάσιστος, με κλειστές διόδους έκφρασης του πλούσιου μέσα σου…

… κι ύστερα ήρθαν οι καιροί που τα «στοιχειά» κυριάρχησαν και ξερίζωσαν εν μία νυκτί τα πρώτα ανθάκια… κι ο αποπροσανατολισμός, τα προπετάσματα καπνού, οι σπασμωδικές κινήσεις που μεταμφίεζαν την αμηχανία σε ψεύτικη αποφασιστικότητα, ώρες δειλίας, εγωισμού και φτηνών δακρύων…

… κι ύστερα τα ξεπουλήματα και οι συμβιβασμοί που τους ονομάσαμε αλλιώς, για να τους αντέξουμε και σοβαροί τρέξαμε σε εκπαιδευτικά προγράμματα και για «κοινωνικές προσφορές», καταπίνοντας τη μετριότητα, υφιστάμενοι τους χειρισμούς των πιο «καπάτσων», ονομάζοντας αλλιώς το τίποτα και επιπλεύσαμε σαν πνιγμένοι τραβώντας τα μαλλιά μας, που ποτέ δεν παραδεχτήκαμε πόσο πονούσαν…

… κι όμως, ό,τι Έζησε δεν πέθανε ποτέ… πληγώθηκε, πολεμήθηκε, καπελώθηκε από «κανονικότητες» και κοινωνικά επιβεβλημένες αφύσικες σειρές, μα δεν πέθανε… κι επιβίωσε αρχικά ως πίκρα και νεύρωση, κι αργότερα ως χαίνουσα πληγή που επειγόντως καλούσε σε επούλωση, για να μη γίνει θανατηφόρα.

Σε μια δυναμική που εξελίχθηκε σε μια αναγκαστική πορεία προς τα εμπρός, άρχισα να ερευνώ με εμμονή την πόλη και το μέσα μου ν’ ανακαλύψω ομορφιά, ανθρωπιά και άλλα συνθετικά στοιχεία της Αγάπης.

Τριγυρνούσα διαγράφοντας τροχιές στα σημεία που άγγιξαν τα συναισθηματικά φορτία σου, άφηνα σημάδια για να μην τύχει και δε με νιώσεις, αν ξαναπερνούσες. Ήσουν απών… ήσουν αλλού… ήμουν ανίκανη να καταλάβω το βαθμό του θανατηφόρου πόνου και της συνθλιπτικής φυλακής που με συνέτριβαν…

Μέχρι που ένα απόγευμα, ζαλισμένη από διαδρομές σε κύματα και ράγες, τα ρεύματα της συγχρονικότητας με παρέσυραν στην αγκαλιά σου, σε μια μοναδική στιγμή επίγνωσης… για μέρες δονήθηκα στα νησιά των αναμνήσεων αλήθειας που αναδύονταν, δεν εμπόδισα κανένα από τα αμέτρητα δάκρυα, απέδωσα ευγνωμοσύνη στα τραγούδια που ήρθαν να με βρουν με απαντήσεις, βάζοντας σε λόγια ό,τι ένιωθα και δεν μπορούσα να ονομάσω…

Κι όλα τα χρόνια της επίγνωσης που ακολούθησαν, αραιές οι συναντήσεις, μα οι αλήθειες δεν κάμφθηκαν από αναβολές, φλυαρίες, τυπικότητες και ψέματα…

Διανύοντας το έδαφος που όφειλα να διανύσω προς τα εσένα, ανακαλύπτοντας νέα κλειδιά για τα ερμάρια που ξεχειλίζουν από το υλικό σου, επαναπροσδιορισμοί και ενθάρρυνση παλιών αναχαιτισμένων πραγματικοτήτων…

… κουράστηκα να μετράω βήματα που οδηγούσαν εκεί που είχα πολλάκις ξαναπάει για να καταθέσω ένα παρόν σε απουσίες κι ανερμήνευτες παρουσίες… κουράστηκα να μετράω βήματα σε κύκλους που δεν άνοιγαν κι επέλεξα να τους διακόψω…

Τώρα μόνο σ’ ευχαριστώ για πάντα.

Τώρα σε ευλογώ από το πιο αυθεντικό βάθος της καρδιάς μου, που γνωρίζει πολύ περισσότερα από μένα…

Τώρα απλά σ’ ευχαριστώ για όλα.

Τώρα σ’ αγαπώ όσο τότε, μα τόσο συνειδητά που μπορώ να σ’ αφήσω τόσο ελεύθερο μέχρι τον απόλυτο Έρωτα ή τον επιλεγμένο θάνατο του χάους του μυαλού και των κατασκευασμένων αισθημάτων, της ντόπας συγκίνησης και των στρεβλώσεων που ο κάποιοι βιάστηκαν ή παγιδεύτηκαν να ονομάζουν «ζωή» τους.

Τώρα στο μετέωρο βήμα μου αποχαιρετώ την παλιά σκιώδη ομίχλη και προσγειώνομαι στο δρόμο της ζωής μου που κάποτε δεν έβλεπα, ή παραμέλησα, μα τώρα επιλέγω.

Αγαπώ τα παιδιά που υπήρξαμε

Αγαπώ τους ενηλίκους που είμαστε

Αγαπώ τους εν δυνάμει ταξιδιώτες που είμαστε

Καλό μας ταξίδι με ούριο άνεμο

σε ασφαλή αερόπλοια.

Μας ευχαριστώ…

 

Τατιάνα Κατερίνα