Άγνωστοι νεκροί

μέσα στις στοές της σκέψης

ένας επισκέπτης ιδεών

ανίδεων απωθημένων…

Ανέστιος πόνου

θηρευτής ονείρων

Και εκεί τα μάτια του

αστράφτουν κάθε νύχτα

και μοιάζουν

σαν δυο φεγγάρια

που αγκαλιάζουν

της νύχτας τον θρήνο…

Κυρτώνει ο ίσκιος του

ακουμπισμένος στην γέρικη υπομονή

και προσπαθεί βήμα το βήμα

να περπατήσει ενθυμούμενος

τα ονόματα των νεκρών…

Γυρίζει

και αναποδογυρίζει

μελανές καρέκλες

μελανά τραπέζια μικρά,

δίνει σκαμπίλι στο πρόσωπο

το σκοτεινό μιας φευγαλέας μοναξιάς

Γυρίζει άκεφος,

κουρασμένος,

πονεμένος πολύ

από τον ανεμοστρόβιλων των

στιγμών της ζωής…

Κοιμάται με το φως του πόθου αναμμένο,

και τότε είναι που νιώθει

πως οι μορφές των νεκρών

πλησιάζουν το φεγγαρόφωτο

απαγγέλοντας αθάνατους στίχους

Αναστημένη χαμογελά τώρα

στις ψυχές η ελπίδα!

ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ

πτυχιούχος ανθρωπιστικών επιστημών Ελληνικού Πολιτισμού ΕΑΠ Πανεπιστημίου Πατρών, λογοτέχνης, ελεύθερος επαγγελματίας.