Τα θλιμμένα μεσημέρια
που με κουρασμένα τα χέρια
από την ψηλάφηση του νοητού ήλιου
εγκυμονούσε ωδίνες
και κουρασμένους αιώνες
το ομιχλώδες βλέμμα του έρωτα…
Πάνω στο τραπέζι είναι
ένα κίτρινο βιβλίο
που το γέννησε
ένας πονεμένος ήλιος
τα δόντια του ήλιου
λεπίδες ακονισμένες
στων αστεριών την πανοπλία…
Πάνω στο τραπέζι
είναι και δυο μελαγχολικά μάτια..
Σαν σφαίρες όπλου μοιάζουν,
δυό μάτια που αλλάζουν διαρκώς χρώμα,
ξεγελώντας μεχρι και
της ίριδας τα χρώματα…
Το απαθές βλέμμα του πόθου
συναντάει τα δυο παράξενα μάτια
που συνεννοούνται
με ματιές πικρές συννεφιές
τα θλιμμένα μεσημέρια
την περίμενε κρατώντας στα χέρια
του του ουρανού το…χρώμα!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
Πτυχιούχος ανθρωπιστικών επιστημών ελληνικού πολιτισμού πανεπιστημίου ΕΑΠ Πατρών, λογοτέχνης, ελεύθερος επαγγελματίας
