Εκείνο το κορίτσι
με το μαύρο φόρεμα
ώρες μένει σκυμμένο
πάνω στης συννεφιάς
το τραπέζι..,
Λένε πως μάλωσε
με τον ήλιο
και προσπάθησε
να τραβήξει τα ξανθά
μαλλιά του ήλιου
και τα χερια της
σάμπως να κρατάνε
τώρα δυο φλογισμένα
σπαθιά
κοντεύουν να καούν
απο τον θυμό του πόνου…
Όμως ο ήλιος μεταμορφώθηκε
σαν λευκό μαντήλι
που το κρατά
η ελπίδα στα χέρια της
να το νιώσει λουλούδι
κόκκινο γαρύφαλλο
και να ευωδιάσει το
δωμάτιο της ψυχής της…
Τώρα το κορίτσι
με το θλιμμένο βλέμμα
είναι ενα χαμόγελο
στα χείλη ενός αγάλματος
που κοσμεί ένα εικονικό
σαλόνι στης ματαιότητας
την χοϊκή… ύπαρξη!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
Πτυχιούχος ανθρωπιστικών σπουδών ελληνικού πολιτισμού ΕΑΠ Πανεπιστημίου Πατρών, παιδαγωγός, δημοσιογράφος, λογοτεχνης.
