Κορμιά σαν κατάρτια
πλοίου
ρυτιδωμένα
χέρια
κρατούν νευρικά
το φλιτζάνι με τον καφέ
στο φλιτζάνι μέσα καθρεφτίζεται
ένα ολόγιομο φεγγάρι
που κλαίει κοιτώντας
το θλιμμένο πρόσωπο της νύχτας…
Τώρα το φλιτζάνι το κρατάει
ένας νέος που μοιάζει
να χαιρετάει κάποιο πλοίο που ταξιδεύει
Ξαφνικά! Έσπασε
το φλιτζάνι
έσπασαν και οι
φλέβες του ουρανού
Καταιγίδες,
αστραπές
όλες περικυκλώνουν
το φλιτζάνι…
Και όμως
το φλιτζάνι
το κρατά τώρα ένας ήλιος
μια ελπιδοφόρα γαλήνη
διασκορπίζεται στην ατμόσφαιρα…
Η ελπίδα δίνει αιώνια… χαρά!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
Πτυχιούχος ανθρωπιστικών σπουδών Ελληνικού πολιτισμου ΕΑΠ – πολιτισμολόγος Πανεπιστημίου Πατρών, ειδικός παιδαγωγός, λογοτέχνης, πρώην δημοσιογράφος, επιχειρηματίας
