Το άγαλμα που χαμογελούσε

Εκείνο το κορίτσι με το μαύρο φόρεμα ώρες μένει σκυμμένο πάνω στης συννεφιάς το τραπέζι..,…

Σαν ματωμένο στεφάνι

Τον λάβωσε ο έρωτας… Οι φθόγγοι μετουσιώνονται σε άηχα λόγια και βυθίζονται στη πυκνή ομίχλη…

Αναπνοή

Αναπνοή πνοή ανάμνησης μέσα σε ομιχλώδες δάσος συναισθημάτων, Και ένας απροσδιόριστος φόβος τραγική ειρωνεία που…

Το φόρεμα της νύχτας

Το φόρεμα της νύχτας κεντημένο από χρυσά αστέρια μιας σιωπηλής πλατωνικής αγάπης που δεν ταξίδεψε…

Το προσωπείο της αγνότητας

Σε όλες τις προσπάθειες βάζεις πάντα ένα εμπόδιο… τον τοίχο της ολικής παγωνιάς σου. Αμετανόητα…

Τα παράξενα μάτια

Τα θλιμμένα μεσημέρια που με κουρασμένα τα χέρια από την ψηλάφηση του νοητού ήλιου εγκυμονούσε…

Για μια φορά στη ζωή μας ας κάνουμε το σωστό!

Δεν είναι ανάγκη να μεταλλάξουνε τον άλλον. Ούτε φυσικά να φτάσουμε εκτός ορίων μια γυναίκα…

Μονόλογος μιας ονειροπόλας

Οι ψίθυροι του βλέμματος αναζητούν την ύπαρξη μιας σπίθας για ν’ αναστηθούν. Αφήνω τις αχτίδες…

Βρέχει απόψε

Βρέχει απόψε… Τα δάκρυά μου ανακατεύονται με της βροχής τις στάλες. Ένα “μου λείπεις” στη…

Σβήνω Τα Φώτα Της Καρδιάς

Σε ανώνυμη πορεία γνέθοντας κουβάρι δακρύων. Βουβά αναφιλητά σε υπόγεια συγχορδία με το μοιρολόι του…