Διηγηματα & ποιηματα

Κορμιά σαν κατάρτια πλοίου ρυτιδωμένα χέρια κρατούν νευρικά το φλιτζάνι με τον καφέ στο φλιτζάνι…

Μεγαλώνουν κι ανοίγουν τα δικά τους φτερά. Η σκέψη σου πάντα κοντά τους. Η καρδιά…

Γυρίζει… μέσα στις στοές της σκέψης ένας επισκέπτης ιδεών ανίδεων απωθημένων… Ανέστιος πόνου θηρευτής ονείρων…

Εκείνο το κορίτσι με το μαύρο φόρεμα ώρες μένει σκυμμένο πάνω στης συννεφιάς το τραπέζι..,…

Τον λάβωσε ο έρωτας… Οι φθόγγοι μετουσιώνονται σε άηχα λόγια και βυθίζονται στη πυκνή ομίχλη…

Αναπνοή πνοή ανάμνησης μέσα σε ομιχλώδες δάσος συναισθημάτων, Και ένας απροσδιόριστος φόβος τραγική ειρωνεία που…

Το φόρεμα της νύχτας κεντημένο από χρυσά αστέρια μιας σιωπηλής πλατωνικής αγάπης που δεν ταξίδεψε…

Σε όλες τις προσπάθειες βάζεις πάντα ένα εμπόδιο… τον τοίχο της ολικής παγωνιάς σου. Αμετανόητα…

Τα θλιμμένα μεσημέρια που με κουρασμένα τα χέρια από την ψηλάφηση του νοητού ήλιου εγκυμονούσε…

Δεν είναι ανάγκη να μεταλλάξουνε τον άλλον. Ούτε φυσικά να φτάσουμε εκτός ορίων μια γυναίκα…