Ύμνος στην αρμονία της φύσης

Προοίμιο

Κάποτε, όταν δεν υπήρχε ηλεκτρικό φως, οι άνθρωποι συνήθιζαν να περπατάνε στο σκοτάδι! Στην καλύτερη περίπτωση κρατούσαν φαναράκια, αλλά κι αυτά δεν τους ήταν απαραίτητα, καθώς ακολουθούσαν πάντα την ίδια διαδρομή, την ίδια πορεία, η ζωή τους χαρακτηριζόταν από επανάληψη που όμως δεν τους άφηνε να βαρεθούν. Ήταν τότε που τα επαγγέλματα ήταν λιγότερα και η εξειδίκευση ήταν απλά άγνωστος όρος. Εποχή δύσκολη, όχι απαραίτητα φιλικά προσκείμενη προς την επιστήμη, όπως έχουμε σήμερα συνηθίσει να αποδίδουμε τον όρο. Εποχή της μη εξέλιξης; Κι όμως, τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι!

Ήταν η εποχή που οι άνθρωποι λάτρεψαν τη φύση! Που δημιούργησαν έργα απαράμιλλου κάλλους, που εμπνεύστηκαν από τους νόμους της, που παρατήρησαν τα άστρα, που διέκριναν τις κινήσεις των αστεριών, που έφτιαξαν σπουδαία έργα μιμούμενοι τα φυσικά φαινόμενα και τις μοναδικές ομορφιές της Γαίας, της μοναδικής θεότητας που γεννούσε ασταμάτητα!! Ήταν αυτή που γεννούσε ακατάπαυστα φυτά και ζώα, τα οποία πλήθαιναν και ξαναγύριζαν στο έδαφος! Ήταν η Γαία που τους ωθούσε να θεωρούν τον εαυτό τους παιδί της γης! Χθόνια υπόσταση έδωσαν στην αυτοεικόνα τους! Γι’ αυτούς η φύση ήταν ο χώρος γέννησης και θανάτου της ίδιας της ζωής.

Κοιτάζω τη θάλασσα από το μπαλκόνι του σπιτιού και τον Παρνασσό από την άλλη μεριά, όμορφο τοπίο! Ο αέρας που φυσά έξω με ωθεί σε ταξίδι του νου! Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι στην παντοδυναμία της φύσης να με οδηγήσει! Φώτα σβηστά, κι εγώ κάτω από όλα τα άστρα, κάτω από το φεγγάρι ταξιδεύω! Σκέφτομαι πόσοι πολιτισμοί αντίκρισαν το φως αυτού του ίδιου φεγγαριού, πόσοι οργανισμοί φύτρωσαν, θέριεψαν, αναπτύχθηκαν υπό τη σκέπη του, πόσοι άνθρωποι αποκοιμήθηκαν μετρώντας άστρα! Άνοιξα τα μάτια και είδα το όλον να ξεκινά από τον άνθρωπο και να κατευθύνεται στον περιβάλλοντα χώρο του, χωρίς απαραίτητα να περιλαμβάνει και τον εαυτό του. Είδα τη φύση ως τον κυρίαρχο χώρο αγαθών αναφορικά με την πρωτογενή παραγωγή αλλά και τον κύριο συντελεστή της παραγωγής, ευρύτερα! Την ταύτισα με το φυσικό κόσμο, το σύμπαν, τον υλικό κόσμο! Είδα την ανθρώπινη φύση σαν μέρος του όλου, μέσα στα πλαίσια του οικοσυστήματος! Θαύμασα τα ανθρώπινα έργα και την αρμονία τους με τη φύση, στο ταξίδι του χρόνου … !!! Τι είναι η φύση; Αναρωτήθηκα! Πώς ξεκινά η απόδοση του όρου; Είναι όρος που συνδέεται με τα φυτά, τα ζώα και άλλα χαρακτηριστικά του υλικού κόσμου που αναπτύσσονται! Θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει άραγε πώς λειτουργούσε η φύση από καταβολής κόσμου; Άλλαξε κάτι στους νόμους που διέπουν τα φαινόμενά της; Πώς ήταν ο κόσμος, άραγε;

Κοιτάζοντας τη θάλασσα, στο άκουσμα της άγκυρας που πέφτει, ταξιδεύω μακριά!!!! Το καράβι μου έχει βάλει πλώρη για μακριά! Ξεκινάμε!!!! Πρώτος σταθμός ο Βερίγγειος πορθμός, μεταξύ Αλάσκας και Ασίας! Ένας πορθμός τόσο ρηχός πια, ώστε αν σημειωθεί πτώση 46 μέτρων στο επίπεδο της θάλασσας θα μετατραπεί σε γέφυρα ξηράς! Κι να σκεφθεί κανείς ότι 18.000 χρόνια πριν, την εποχή των Παγετώνων, την περίοδο της «αποκορύφωσης των παγετώνων», το σημείο αυτό έφθανε τα 120 μέτρα!!!! Κοιτώ την πεδιάδα των 1.000 χλμ από βορρά προς νότο, που δημιουργήθηκε από την πτώση της στάθμης της θάλασσας.

Το ταξίδι συνεχίζεται. Φθάνω στη Γροιλανδία. Χρονικά είμαι στο 1972. Περπατώ στα παγωμένα μέρη της και φθάνω στο Qilakitsoq. Παρατηρώ έναν προεξέχοντα βράχο! Μα ποιοι είναι εκεί; Τι κάνουν; Μου φαίνονται ερευνητές. Ας πλησιάσω να δω με τι ασχολούνται. Στέκομαι ώρα πολύ πίσω τους και παρατηρώ την εργασία τους. Κάτω από το βράχο ανακαλύπτουν δύο ομαδικές ταφές. Ήταν ένας μικρός οικισμός των Εσκιμώων Inuit εκεί, γύρω στο 1475 πΧ. Οχτώ πτώματα ταριχευμένα με φυσικό τρόπο λόγω του συνδυασμού χαμηλής θερμοκρασίας και έλλειψης υγρασίας!!!!! Απίστευτο να το βλέπει κανείς!!!!! Τι είναι η φύση! Πόση είναι η δύναμη της φύσης! Είδα τα ρούχα και τα εσώρουχά τους ανέπαφα από το χρόνο, διατηρημένα σε άριστη κατάσταση! Οι δε ενήλικες γυναίκες της κοινωνίας αυτής έφεραν τατουάζ στο πρόσωπο!

Από τι να πέθαναν άραγε οι άνθρωποι αυτοί; Σκέφτομαι! Είναι ποτέ δυνατόν η φύση να τους άφησε να λιμοκτονούν; Ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο άνθρωπος ήταν τόσο δεμένος με τη φύση; Απίθανο μου φαίνεται! Σίγουρα κάτι άλλο συνέβη. Πλησιάζω τους ανασκαφείς. Προσπαθώ να μάθω τι συνέβη. Κανείς δε δείχνει να έχει διάθεση να μου απαντήσει! Αντίθετα με απομακρύνουν από το χώρο τους. Τόσες ώρες ήμουν εκεί, αλλά ήταν τόσο αφοσιωμένοι στο έργο τους που δε νομίζω να με είδαν! Μόλις συνειδητοποίησαν ότι ήμουν εκεί, φρόντισαν να με απομακρύνουν. Πολύ αργότερα έμαθα ότι οι διαπιστώσεις μου δεν ήταν άκαιρες. Όντως η φύση δε θα επέτρεπε σ’ αυτήν την πληθυσμιακή ομάδα τη δεδομένη στιγμή να πεθάνει από λιμοκτονία.

Σκέφτομαι αν θα πρέπει να συνεχίσω το ταξίδι μου και να προσπαθήσω να ανακαλύψω τη μαγεία της φύσης, να λατρέψω την τελειότητά της, να υμνήσω την αρμονία της και την ανάρρηση πολιτισμών εκεί που επενέργησε το φυσικό περιβάλλον θετικά. Δεν ξεχνώ ότι οι πρώτοι οικισμοί αναπτύχθηκαν κοντά σε γλυκά νερά, εκεί που το φυσικό τοπίο τους ευνοούσε να βρουν κατοικία και τροφή. Θα συνεχίσω. Το ταξίδι θα μου αποκαλύψει πολλά μυστικά της φύσης και θα με κάνει να τη λατρέψω.

Αγγελική Τσιαδήμη