Κι όταν χάθηκε ο ρόλος και το σανίδι άδειασε από φως της ποίησης ασπάστηκες το χέρι. Σκληρό λεπίδι το μολύβι σου εγίνηκε στα φλογισμένα δάχτυλα, στης φλέβας τ’ αναστημένο αίμα μέρες μαβιές συστρέφεται και σχίζει ουρανό. Κι όταν έπαψες εσένα…
Σούζη
Με το κολλητό μίνι φουστανάκι που άνετα θα μπορούσες να το πάρεις για μπλουζίτσα, κάτι σαν πλάγιες γραμμές άσπρες και μαύρες όχι όμως ζεβρέ, η Σούζη ήξερε πως θα κάνει θραύση! Ήταν κι οι μπότες, αυτές οι ψηλές που πιάνουν…
Σιωπές
Θα με συγχωρέσεις Που σπάω σε κομμάτια Που λυγίζω σαν κλαράκι Που δεν κοιμάμαι τα βράδυα Που κλαίω σαν παιδί Είναι που δεν είχα μια αγκαλιά Είναι που δεν με χάιδεψε ένα χέρι Είναι που μου πήραν τα…
Δεν φανερώθηκαν ποτέ
Οι φωτογραφίες κιτρίνισαν, οι αναμνήσεις ξέφτισαν, οι στιγμές μπαγιάτεψαν, τα συναισθήματα θόλωσαν. Ο χρόνος κύλησε για τους δυο τους χωριστά. Τα λουλούδια που έβαλαν κάποτε στο βάζο ξεράθηκαν και δεν πρόλαβαν να φανερώσουν ένα σπάνιο μυστικό. Τελικά, οι δυο τους…
Ode an die Liebe / Ωδή στον Έρωτα
Ανέλπιστα ευχάριστη η εκδήλωση στο Stadtmuseum Fellbach, στις 13 Μαΐου, στο πλαίσιο του προγράμματος “Mein Lieblingsgedicht” (το αγαπημένο μου ποίημα). Δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι ένα δικό μου ποίημα, μεταφρασμένο στα γερμανικά, θα είχε τέτοια ιδιαίτερη επίδραση σε ανθρώπους με διαφορετική νοοτροπία από…
Σαλιέρι
Ο Τίτος, συγγραφέας και ποιητής αναγνωρισμένος και πολυβραβευμένος, είχε πάρα πολλούς θαυμαστές τόσο από τον χώρο την Λογοτεχνίας, όσο και από τον χώρο τον Εικαστικό, καθώς ήταν ένας χαρισματικός Αγιογράφος. Έχουμε την αίσθηση ότι για να αγιογραφεί κάποιος θα πρέπει…
Δικαίωση
Και συ, γελάς πια, που επανέρχονται στη ζωή σου, όσα σε είχαν αφήσει… και όσοι βιαστικά συμπεράσματα κι’ έναν οίκτο στα πόδια σου αφήσαν, τώρα μασάνε τα λόγια τους… μοιάζει τόσο αστείο, ο κόσμος έχει μάθει να κρίνει…
Συνέντευξη με την ποιήτρια Ειρήνη Βογιατζή
Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα για τη συγγραφή της ποιητικής σας συλλογής «Χάθηκε ο ρόλος, ήρθες εσύ»; Γράφω κατ’ αρχήν εδώ και χρόνια με πρώτη ποιητική συλλογή το 2011 “κατά-Θεση χώρου”, εκδόσεις Άπαρσις, αλλά η συγγραφή υπάρχει στη ζωή μου από…
Mε είπαν… Γκέμμα
Στόμα μικρό, χείλια σφιγμένα. Δύο γραμμούλες. Έτσι γεννήθηκε. Με δύο σφιγμένες γραμμούλες να χαράζουν το πρόσωπό της. Δεν ήταν εκείνες οι πεισματάρικες γραμμούλες που έχουν τα παιδιά σαν θέλουν να περάσει το δικό τους. Μάλλον δεν ήθελε να μιλάει πολύ.…
ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Κρύβουμε μέσα μας σαν δεύτερο εαυτό ένα παιδί που τα παιχνίδια του ζητάει που πάντα θέλει να του λένε «σ’ αγαπώ» και δίχως φόβο στον καθρέφτη του κοιτάει. Κρύβουμε μέσα μας το τραίνο των οχτώ κι ένα ρολόι μυστικό…