Παράξενη, απρόβλεπτη επίσκεψη στα χρώματα του δάσους η βιοτή… Θα την αισθανθείς στους μακρινούς περιπάτους των δύσβατων βουνών… Στις θάλασσες θα την αντικρίζεις που οι ανάσες της γίνονται στοργικές αγκαλιές που χωρούν όλους τους πονεμένους ανθρώπους Το χώμα που σκαλίζεις,…

Ρωγμές της ψυχής, ραγισμένα δάκρυα. Κρατώ αποστάσεις. Ένα ξέφωτο αδιέξοδο. Μια καρδιά χωρίς στολίδια. Σαν πένθιμο πέπλο, τα φθινοπωρινά φύλλα καλύπτουν τις αιωρούμενες, ματωμένες ελπίδες. Ξυπόλητη σε φλογισμένους δρόμους και αγκαθωτά μονοπάτια. Οι λέξεις μαρμαρωμένες στέκουν σαν αποτυπώματα του νου.…

«Ένα εισιτήριο, παρακαλώ». «Για πού;» Παρατηρεί τη γυναίκα με τα μαύρα γυαλιά και το ατημέλητο ντύσιμο. Είναι σαν να ‘χει βγει έξω με τα ρούχα που φοράει στο σπίτι. Μια φόρμα λαδί κι ένα καρό πουκάμισο που της φτάνει στους…

Έρωτας ή μήπως όχι; Αν δεν λιώνεις… στο άκουσμα της φωνής μου, στους σπινθήρες των ματιών μου. Αν η καρδιά σου… δεν φλέγεται απ’ την πυρκαγιά του σεβντά. Αν οι ανάσες σου δεν πενθούν μακριά μου. Αν δεν χάνεσαι στη δίψα…