Κάθε πρωί σε συναντούσα να κοιτάς τη θάλασσα σα να περίμενες νέα. Ανείπωτα και χιλιοειπωμένα συνάμα όλα. Κι ο χρόνος να σε ανταμώνει με κάθε κύμα που έσκαγε στα πόδια σου. Ερχόταν, χάιδευε τις πληγές, τις πότιζε αλμύρα κι ύστερα…

«Σακατεμένη ώρα, από παντού μπάζεις», φώναξε ο δύστροπος  γέρος γυρνώντας από το καπηλειό. «Και να ’χα και κανένα κέρμα στην τσέπη, μού τα ’φαγε όλα η ακρίβεια. Δέκα ποτήρια όλα κι όλα κατάφερα να βάλω στο στόμα μου… σε τίποτα…

Αφηρημένη γενικότερα, δεν είχα πάρει είδηση το λεπτό -σχεδόν αόρατο- στρώμα υπόλευκης σκόνης, απλωμένης στις άκρες και σε όλες τις γωνίες του δωματίου μου. Πήρε καιρό η εγκατάστασή της, άραγε; Μάλλον, αλλιώς δεν εξηγείται. Έγινε αργά-αργά και ύπουλα. Οι προσπάθειες…

Δεν έχει φανεί ακόμα.Το μπαρ είναι γεμάτο, όμως δεν ξέρω κανέναν. Τελειώνω την μπύρα μου και παραγγέλνω κονιάκ. Το ενυδρείο είναι πίσω από το μπαρ. Μέσα του βρίσκονται δύο μικρά ψάρια. Κάτω στην αριστερή γωνία υπάρχουν κοράλλια, κατακόκκινα, με ένα…

Χειμώνας. Κρύο διαβολεμένο κι εγώ πρέπει να ξενυχτήσω, διαβάζοντας για το διαγώνισμα της Ιστορίας που έχω το απόγευμα της αυριανής ημέρας. Το καλοριφέρ έχει σβήσει εδώ και ώρα, κρυώνω πολύ και κάθομαι στο γραφείο μου ακουμπώντας τις πατούσες μου σε…

Ο κολπίσκος στα πόδια του. Κι αυτός ψηλά. Στο απόκρημνο σημείο που είναι ολόδικό του. Τηρά τα γαλανά νερά, η γενειάδα του σκίζει ποιητικά τον αέρα. «Δίνε του από δω λεχρίτη, φοβίζεις και τα παιδιά». Όχι, τα παιδιά δε φοβούνται.…

Έτρεχες να προλάβεις τον αγώνα που έδινε η αγαπημένη σου ομάδα στο ποδόσφαιρο. Το θέαμα στο δρόμο όμως σ’ έκανε να σταθείς. Παρατημένη στην άκρη του δρόμου, ίδια με μπόγο από κουρέλια, αυτή η άγνωστη. Στάση πρώτη στα τρεμάμενα δάχτυλά…

Διάλεξε τις καλύτερες μπογιές από την κασετίνα του κι άρχισε να ζωγραφίζει. Πρώτα το σπίτι τους, μετά τον μπαμπά, τη μαμά, εκείνον και την αδερφή του. Τελευταίο πρόσθεσε το σκύλο τους, τα δένδρα στην αυλή και τα λουλούδια στις γλάστρες.…

Δεν φταίω εγώ που μπλέκω, σας το ορκίζομαι. Το ταξί περίμενε να μας πάει στο σταθμό του τραίνου κι από κει στο αεροπλάνο. Και γω τότε την είδα. Μια τσάντα αγοράς, με χοντρό χαρτί. Στημένη όρθια. Κοίταξα φευγαλέα από πάνω.…

1) ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΣΕ Ο ΜΙΛΤΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ  Την είδε για πρώτη φορά στην καφετέρια Ανατολή. Μόλις το βλέμμα του αντίκρυσε τα μεγάλα καστανά μάτια της, αισθάνθηκε ένα υπέροχο συναίσθημα. Τα ίσια μαύρα μαλλιά της, ο τρόπος που χαμογελούσε και γενικά…