Μυστήριο

Δε με νοιάζει τι θα πουν και τι θα αποκριθούνε καθώς τα λόγια μου δε θεν καλά να ακουστούνε. Νιώθω πιέζω στην αρχή, αν δω πως κάτι υπάρχει λες και θυμίζει εξ αρχής ότι φωνάζει άρχει.   Μυστήριο μ’ αποκαλούν, τρένο…

Τώρα πια…

Σαν διαμαντένια κρυσταλλάκια τρέχουν τα δάκρυα απ’ τα μάτια. Με ποιον να μοιραστώ τα φεγγάρια στις ρωγμές της καρδιάς μου…  Ακόμη και οι κραυγές σιωπούν. Βουβές ανάσες πόνου ξετυλίγονται. Τα σεντόνια των ονείρων στέκουν ορφανά μπροστά μου, ματωμένες οι υφές…

Αιωρείται

Τίποτα δεν είναι σίγουρο και σταθερό στα χέρια μας, αν εμείς δεν είμαστε σε θέση να το κρατήσουμε σφιχτά. Κανένας μην παραμυθιαστεί πως μπορεί να κρατήσει τον άλλον, αν δεν το θέλει και ο ίδιος φυσικά. Ποτέ μην πεις το…

Βαρέθηκα

Να εξηγώ τα αυτονόητα και πάνω απ’ όλα, να δικαιολογώ και να απολογούμαι, το χειρότερο για μένα. Να θέλω να δώσω μια ευκαιρία σκέψης και αποφασιστικής κίνησης, μα να βλέπω την ανευθυνότητα, ακόμα και εκείνου του βλέμματος απέναντι σε μια…

Κράτα μου σφιχτά το χέρι… και πάμε 

Τι δε θα ‘δινα να ‘σουν αυτή τη στιγμή εδώ και να νιώσουμε ο ένας το χέρι του άλλου και μαζί να πορευτούμε πια για μια κοινή ζωή, που και οι δυο λαχταρούμε τόσα χρόνια. Κράτα το χέρι και πάμε…

Ελπίδα

Με το που την πρωτοκοίταξα τη λατρεμένη μου φίλη, αυτό ένιωσα, αυτό με διαπέρασε μέσα απ’ το πρώτο μου βλέμμα. Ελπίδα, ευτυχία, χαρά, θετικότητα, αυτή που είναι ικανή να μας μοιράσει και ένα παραπάνω απ’ τις συζητήσεις μας, να δούμε και να…

Που λέτε

Τι να σκεφτούμε και τι να σας πουν τα πρέπει και τα θέλω μας, όταν υπεροπτικά και συναρπαστικά, συνθλίβονται τα όνειρα, απ’ τα σπαρμένα άλλων ατόμων χωράφια, σε δυσανεξία αλήθειας; Τι να πρωτοφανταστεί ο ανθρώπινος νους, όταν συσκευασίες του έρωτας,…

Μια στροφή που έγινε ευθεία

Μια νέα ζωή. Αυτό λαχταρούσε κάποτε εκείνη. Χρόνια τώρα εγκλωβισμένη σε έναν γάμο ρουτινιασμένο, σ’ έναν έρωτα ξεθωριασμένο. Όσο κι αν προσπαθούσε η Αλίκη, ο Κοσμάς την απομάκρυνε, δεν την έβλεπε πια ως γυναίκα, ένα εξάρτημα του σπιτιού κατάντησε! Τα…

Ανν@πλασμα

Στο πονεμένο της μυαλό, σειρά τώρα είχε εκείνο το κατάπλασμα, που της έλεγε η μανούλα της, για να καταπραΰνει τα εντερικά της επεισόδια και τα κοιλιακά της άλγη. Μα μόνο εκείνη δεν το ήξερε όλο αυτό, καθώς τα άλγη αυτά…

Φλογισμένους θησαυρούς

Με μια καρδιά μαραμένη δε μπορώ να ατενίζω το μέλλον. Γι’ αυτό βάζω μπρος τα δικά μου “μεγάλα μέσα”, τα τραγούδια. Με αυτά αναδιοργανώνω και κατευνάζω τις θλιμμένες σκέψεις μου. Για να επαναφέρω τα νεραϊδένια μου συναισθήματα.Θα διώξω το δικό…