Τρίζει ο χρόνος ξαφνικά. Σεισμός, σκέφτεσαι. Στο μυαλό σου παρελαύνουν εικόνες που θυμίζουν κακογραμμένη παρτιτούρα, φαγωμένη από τον καιρό. Ρίχνεις κλεφτή ματιά ολόγυρα. Να σιγουρευτείς. Οι Αμέριμνοι συνεχίζουν τον δρόμο τους. Στρέφεις το βλέμμα αριστερά. Μόνο στα μάτια σου ορατό,…
Προδομένα κάδρα
Κοίταξα το τοιχοκολλημένο αγγελτήριο κι αναζήτησα το νεκρό. Ένα λευκό σάβανο κεντημένο με κάθε λεπτομέρεια των απερχόμενων στιγμών σκέπαζε τον ξεκούραστο χρόνο μου αφήνοντάς τον να περιμένει μια ανατρεπτική ανάσταση. Δεν υπήρχε καιρός για θρήνους. Έπρεπε να σταθώ ξανά πλάι…
Μισό στρέμμα ιδεών
Δεν πέσανε οι μάσκες της υποκρισίας, μα ανασύρθηκε δειλά-δειλά, η χαμένη αθωότητα. Μέσα στις αποστάσεις του κόσμου και σε ανάρμοστες θυσίες, χάθηκε η ηρεμία. Κάπου εκεί άφησε το σημάδι ο φόβος, μ’ αυτή την απάνθρωπη συμπεριφορά. Οι επαίτες παρέμειναν ίδιοι.…
Κι αν είναι όλα αλλαγή, τίποτα δεν αλλάζει
Ο άνθρωπος, μπορεί να χαμηλώνει την ζωή στο ύψος της ψυχής του να την ορίζει, χωρίζοντάς την με αριθμούς, με μέτρο την ανάγκη του και να παινεύεται πως δίκαια στοχάζεται όταν νομίζει πως την σταματά ηρωικά μαχόμενος, ή όταν το…
Λάβαρο νέας εποχής
«Τηρείτε τις αποστάσεις», το νέο σύνθημα της εποχής. Σαν λάβαρο υψώθηκε στις συγκρατημένες εξορμήσεις, όταν με το πέρας της καραντίνας λυσσούσες για δράση στη ζωή. Προς ολοταχώς για την νέα κανονικότητα. Μέσα στη ζάλη της επιστροφής, τους ραγδαίους ρυθμούς της…
Φτερούγισμα ψυχής
Ποτέ δεν ήμουν ελεύθερο πουλί. Μόνο η ελπίδα μου φτερούγιζε έξω στην ομορφιά της φύσης ενώ μαζί της ανάσαινα κι εγώ. Όταν κάποτε μου ξεκλείδωσαν το κλουβί τρόμαξα στο άγριο κάλεσμα γι’ αυτό και κούρνιασα βαθύτερα στο κελί. Προσπάθησα να…
Στον υπόγειο της τηλεκπαίδευσης
Τούνελ είναι η οθόνη. Υπόγειος συρμός η επικοινωνία. Δεν είναι όμως πάντα σκοτεινά, έχει εξόδους και πυροσβεστικές φωλιές, κόκκινα τηλέφωνα για ώρα ανάγκης για όσους πεζοί τη στενή την αποβάθρα εξερευνούν. Σταθμός το κάθε μάθημα. Να επιβιβαστούν προσμένουν μαθητές.…
Μετά ουράνιο τόξο
Σήμερα το ορκίζομαι θα βγω όχι επειδή λευτέρωσαν το διάδρομο γιατί γυρεύει η καρδιά να εξέλθει του τενάγους. Σα σπουργίτι θα ξεμυτίσω και μήνυμα στο κινητό θα στείλω έναν ήλιο. Την ένιωσε λέει την απειλή κρύφτηκε. Βούρκωσε η μέρα και…
Φωτιά κι Ελπίδα
Αγνάντεψες τη θάλασσα και μίσεψες∙ ταξιδιάρικη η πεθυμιά σου με νια καρδιά ανοίχτηκε ολόφλογη σε πέλαγος γλυκόπνοο. Και σαν έφυγες, πήρες μαζί σου έναν ήλιο, σε ταξίδι πέταξες με τη ζεστή του λάμψη. Αγέρας ήταν, τελικά, μ’ αγάπης προσωπείο…
Το συρματόπλεγμα
Τι έμεινε από την καραντίνα, τον αναγκαστικό εγκλεισμό; Ένα φιλί που κρεμάστηκε στα χείλη σαν θηλιά στο λαιμό ένα κομμένο στα δύο βιβλίο της σιωπής που κατέγραψε ο νους το συναίσθημα της θλίψης που σαν πολυκαιρισμένο χρώμα πετάχτηκε στα σκουπίδια,…