Γυναίκα. Νεράιδα. Γοργόνα. Ίσως… Ίσως ο αντίλαλος του εαυτού της… Σφραγισμένα τα χείλη, οι λέξεις ανέκφραστες, εγκλωβισμένες στα εύθραυστα φυλλοκάρδια. Πόσο αργά είναι για να ξεγλιστρήσει η αγάπη, σαν κόκκινη λάβα απ’ τα σωθικά της καρδιάς; Κι οι σταγόνες του…

Τα κομμάτια της καρδιάς διαλύονται, σαν χαμένη χίμαιρα στην ανάμνηση του έρωτα. Σ’ ένα παιχνίδι στο μοιρολόι του πεπρωμένου. Σαν εξόριστοι εραστές, τα ακάνθινα στεφάνια μας λαβωσαν βαθιά στον ξερό τόπο της ψυχής. Και τα δάκρυα στάζουνε σαν άνθη μαραμένα……

Εκμετάλλευση συναισθημάτων. Κούφιες φιλοφρονήσεις. Ασυνείδητη ευκολία. Παγωμένος αέρας φυσάει. Διαμαντένια αισθήματα χαμένα, ανεκπλήρωτα, σ’ έναν κόσμο που βυθίζεται… Μοιραίες αγάπες, αέρινες σκέψεις χάνονται. Θησαυροί του έρωτα παύουν ν’ ανακαλύπτονται. Φιλίες βουλιάζουν. Όλα κατασπαράζονται στον ιστό μιας λαίλαπας ανήθικης. Παρουσίες… το…

Ο Βαγγέλης είχε μια μικρή ανερχόμενη εταιρεία καλλυντικών. Ειχε σπουδάσει Marketing, ήταν κοινωνικός κι ευέλικτος. Ενα όμορφο, καστανόξανθο και γεροδεμένο παλικάρι, 24 χρονών! Τον βοηθούσαν οι γονείς του στη δουλειά, όμως χρειαζόταν μια υπάλληλο ως πωλήτρια, για να μπορεί να…

Η πηγή των συναισθημάτων στερεύει. Η αχτίδα ζωής χάνει τη λάμψη της. Ο χωροχρόνος τυλίγει τις ανύπαρκτες ελπίδες και το μυαλό δραπετεύει σ’ ένα αόρατο σύμπαν. Σβήνω σα τσιγάρο που οι καπνοί του θρηνούν. Σε ανάσες που χάνονται, σε λυγμούς…

Σκαλίζοντας απόψε το κουτί των αναμνήσεών μου, το βλέμμα μου έπεσε σ’ εκείνη την ασπρόμαυρη φωτογραφία μας. Τη μοναδική απόδειξη ότι ήμασταν κάποτε ζευγάρι. Αν και η καρδιά μου πάντα θα θυμάται πως με πλήγωσες. Θυμάμαι πόσο ευτυχισμένη θεωρούσα ότι…

Σε κουβαλώ πάντα μέσα μου. Στης καρδιάς μου το γραμμένο, η πιο φωτεινή αχτίδα είσαι. Μαζί ή χώρια… τι σημασία έχει; Όσες παρενθέσεις κι αν ανοίξω στο χρόνο εσύ είσαι η κυρίαρχη σκέψη. Οι χαραμάδες της καρδιάς μου παραμένουν ανοιχτές…

Αναζητώντας το πεπρωμένο… με σκέψεις εγκλωβισμένες, σε σκορπισμένα “σ’ αγαπώ” και σκοτεινές ελπίδες. Στ’ απομεινάρια του ονείρου, παγωμένες οι στάχτες ενός έρωτα. Απάτητα έμειναν τα χνάρια, σφραγίστηκε κι η καρδιά… και κλείδωσε τα συρτάρια της, τα χάδια της, τα λόγια…

Σαν λαθρεπιβάτης του έρωτα… υποκύπτω στον πειρασμό και χαράζω πορεία, σε μια ριψοκίνδυνη δήλωση της ψυχής. Πηγή αναβλύζουσα η παρόρμηση της καρδιάς. Τα βλέμματα, πορφυρές φωτιές που ξεχύνονται στο διάφανο πέπλο του φεγγαριού, σαν αστέρια ολόφωτα. Οι σκέψεις και οι…

Ψυχορραγώ. Η καρδιά λαβωμένη, καταδικασμένη σε θρήνο. Συναισθήματα που ξεγυμνώνονται. Πνίγομαι. Φουρτουνιασμένοι καημοί με περικυκλώνουν. Καίγομαι και τρέμω συγχρόνως. Σα ναυαγός σε δαντελένια κύματα. Άλλη μια νύχτα γκρίζα και συννεφιασμένη. Βηματίζω στο σκοτάδι. Τα δάκρυά μου σαν σταλακτίτες παγώνουν. Ψελλίζω.…