Διαβάζοντας την πρώτη ποιητική συλλογή του Ηλία Στόφυλα, με τον τίτλο «Μεταθανασία», ο ποιητής με παρέπεμψε, κατευθείαν, στον σύγχρονο φιλόσοφο και δάσκαλό μου, τον αείμνηστο Δημήτρη Λιαντίνη. Μελέτη θανάτου; Ελεγεία; Δηλαδή σπουδή ή θρήνος του θανάτου; Αναρωτήθηκα. Και κατέληξα: Ξεπλένει…
Σπουδή θανάτου (;)
Ο Ηλίας Δ. Στόφυλας, στη συλλογή αυτή, την πρώτη, μα ουσιαστικά απλώς την πιο πρόσφατη, αναδεικνύει την ωριμότητα που κουβαλά κόντρα στη νιότη του. Ο εμπνευσμένος τίτλος -από ένα ιατρικό ντοκιμαντέρ για την ευθανασία-, όπως δηλώνει ο ίδιος-, διαπνέει ολόκληρη…
«ΜΕΤΑΘΑΝΑΣΙΑ» του Ηλία Στόφυλα
(Με τη ματιά του Πάνου Κούρβα) Με το βλέμμα του παντεπόπτη παρατηρητή, λούζει με φως τους ιεροποιημένους του στίχους, στην πολλά υποσχόμενη ποιητική του λεωφόρο. Με αφαιρετικό λόγο ο ποιητής χρωματίζει το νόημα με επιφανείς λέξεις για να αναδυθεί η…
Τραυματισμένος άγγελος
Οι εντεταλμένοι μου επέβαλαν την εσχάτη των πληγών. Καθισμένος στο εδώλιο του αδικημένου, τράβηξα τη σκανδάλη. Αμέσως, βρέθηκα στον όμιλο των τραυματισμένων αγγέλων. Παρίας, φυγόκοσμος και ένθεος μαζί. Οι χορηγοί των άστρων μου ζήτησαν να ξεμπλέξω το όνειρο από τον…
Η συντέλεια του νόστου
Μετά τον θάνατό μου, φίλησα στο στόμα τους φονιάδες μου. Πήρα απ’ το χέρι τον γκρεμό κι έφθασα ως τη συντέλεια του νόστου. Στο μέρος που συνοικούν όλα τα μαζί τα επικηρυγμένα, τα μετάρσια εγώ, ο αντιπερισπασμός του ξεχασμού. Κόλλησα…
Η Κιμωλία
Ντυμένος με χρυσάφι και πορφύρα, χάραξα στο έδαφος σημάδια με την κιμωλία. Περπάτησα πάνω στη γητειά τους και έγραψα ξανά την ιστορία μου. Έγραψα για τις μνήμες που κέρωσαν στα χέρια μου, για τη φυγή που σκόνταψε στις επιστροφές μου,…
Τα λύτρα
Τώρα κατάλαβα, γιατί επέλεγαν να ασημώνουν εμένα την πρώτη κάθε έτους. Ήταν η καταβολή των λύτρων για το σπίτι που θα με στοίχειωνε για πάντα. Για το κλουβί που θα κατάπινε κάθε μου πέταγμα. Ήταν τα λύτρα για το γενικό…
Ετών Mηδέν
Όταν έγινα Ετών Μηδέν μετακόμισα στον παράδεισο. Διέσχισα σαν σπαθί τον έρωτα και μπήκα στο νέο μου σπίτι. Σ’ αυτό που κατοικούσαν κάποτε οι ηλιοβαμμένοι· οι άκοποι απ’ τον θεό. Έσπασα αμέσως τους καθρέφτες και χώρεσα στα τζάμια τους όλους…
Αυτοάνοσα αισθήματα
Για να ερμηνεύσω την προθανάτια ασάφεια της ύπαρξης έπρεπε κάτι ν’ αλλάξω Έκτισα στο πρόσωπό μου περίοπτους καθρέφτες κι έκανα ό,τι με πρόσταξε ο παρεμπίπτων εαυτός Μετακίνησα μ’ εκείνο το άλλο χέρι τη ζωή μέσα μου που απαιτούσε· τους διώκτες…
Ο Προκαθήμενος των Πληγών
Εκείνο το σπίτι δε με χώρεσε ποτέ με όλον μου το θάνατο· με καταδίκασε να σηκώνω το αίμα κάποιου άλλου· να ζω τη διορθωμένη του ζωή. Αντέδρασα. Μια μέρα κάθισα πάνω στα μαχαίρια. Έγινα ο Προκαθήμενος των Πληγών κι έστειλα…