Το φόρεμα της νύχτας κεντημένο από χρυσά αστέρια μιας σιωπηλής πλατωνικής αγάπης που δεν ταξίδεψε ποτέ σε θάλασσες του πάθους δίχως χελιδόνια η άνοιξη της χαράς της… Το φεγγάρι δεν πλαγιάζει πλεον στο προσκέφαλο της νύχτας αφού η ηδονή μιας…
Τα παράξενα μάτια
Τα θλιμμένα μεσημέρια που με κουρασμένα τα χέρια από την ψηλάφηση του νοητού ήλιου εγκυμονούσε ωδίνες και κουρασμένους αιώνες το ομιχλώδες βλέμμα του έρωτα… Πάνω στο τραπέζι είναι ένα κίτρινο βιβλίο που το γέννησε ένας πονεμένος ήλιος τα δόντια του…
Το σώμα του πόνου
Και δεν κλαίνε τα βουνά κάθε που το ρούχο του πόνου γίνεται ταίρι με την δίψα μιας ελπίδας Και δεν κλαίνε τα βουνά όχι από έλλειψη οίκτου μα από το κεντημένο αστέρι στης ψυχής του τον ίσκιο, που κρυφολάμπει σε…
Απώλεια
Τα δάκρυα του ουρανού γεννιούνται στα μάτια ενός σιωπηλού ήλιου, διψάει η σιωπή για διάλογο με το πρόσωπο του βλέμματος της εφήμερης χοϊκής οντότητας Ένας Άγγελος κρατά στα χέρια του ένα γκρίζο δαχτυλίδι δινοντας να το φορέσει στο δάχτυλό του…
Ιδρωμένο παράθυρο
Ιδρωμένο παράθυρο νοτισμένο με την αχλή του πόνου Γεμάτο αίματα φοβισμένης σάρκας και ένα μάνταλο όμοιο με μεγάλο καρφί μπηγμένο στην καρδιά του ουρανού ιδρωμένο παράθυρο στης λύπης τις φτωχικές φασκιές και τα όνειρα να ξεσκονίζουν τον θυμό τους κοντά…
Το φλερτ μιας μελαγχολίας
Γράφεις, σχεδιάζεις μουτζούρες πάνω στις ρυτίδες των βουνών… Αγκάθια απολιθωμένα στο φόρεμα μιας άγνωστης άνοιξης Διαβάζεις, συλλογίζεσαι κάνει κρύο στον καιρό των σκέψεων… Δυνατοί αέρηδες ξήλωσαν τα πανιά του πλοίου των ονείρων Ο Δον Κιχώτης κυνηγάει ανεμόμυλους ρίχνοντας βόμβες λήθης..…
Απύρετη νύχτα
Απύρετη νύχτα ένα σκουριασμένο πιστόλι εκπυρσοκρότησε έξω από την πόρτα της καταιγίδας Το νεκρό σώμα, μεταμορφώνοντας τον πόθο του, ενδύθηκε το κοστούμι ενός ονείρου τώρα βρίσκεται σε δημόσια θέα Περνούν επίσημοι, ανεπίσημοι, περαστικοί λες και δεν ξέρουν τι βλέμμα έχει…
Το χλωμό σπίτι
Μην περικυκλώνετε το σπίτι, μην περικυκλώνετε τον κήπο… Δεν κατοικεί κανένα κακό εδώ μέσα μόνο σκουριασμένες αναμνήσεις… Γέρικα έπιπλα μια ωχρή πόρτα που τρίζει λες και τα κόκαλά της θα προσκαλέσουν τον χειμώνα… Μην κλειδώνεται την φωνή αυτού του θλιμμένου…
Μια βόλτα η ζωή, με ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές
Παράξενη, απρόβλεπτη επίσκεψη στα χρώματα του δάσους η βιοτή… Θα την αισθανθείς στους μακρινούς περιπάτους των δύσβατων βουνών… Στις θάλασσες θα την αντικρίζεις που οι ανάσες της γίνονται στοργικές αγκαλιές που χωρούν όλους τους πονεμένους ανθρώπους Το χώμα που σκαλίζεις,…
Η αιωνιότητα της ευτυχίας
Αδιάφορη, ασάλευτη ζώσα εν’ χαρμόσυνη ζάλη η ευτυχία… Τα μαβιά της τα μαλλιά ανεμοδαρμένα κύματα ενός ούριου ανέμου του οποίου το καπέλο εφάπτεται στην κεφαλή της ευτυχίας. Γρίφος η ύπαρξή της αίνιγμα το κάλεσμά της μα όταν αγγίζει σε κάποιους…