Έχουν περάσει εφτά μήνες από τότε που μου «συνέβη» τελευταία φορά. Ο χρόνος, βέβαια, δεν μου αποκαλύπτεται γραμμικά, όπως σε έναν υγιή νου, κατά συνέπεια μικρή σημασία έχει για μένα αν είναι εφτά μήνες, ή εφτά χρόνια, ή όλο το…
Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ
Το φλας άστραψε με ενοχλητική αναίδεια στο πρόσωπό της. Έκλεισε ενστικτωδώς τα μάτια της. Τόσα χρόνια παρέμενε στην κορυφή των τοπ μόντελ κι όμως ακόμα να συνηθίσει την καθημερινή εισβολή των φωτογράφων που ξεγύμνωναν την ομορφιά της. Πάρα ταύτα, ήταν…
ΤΟ ΔΩΔΕΚΑ
Ξαφνικά, τίποτα δεν είχε μεγαλύτερη σημασία απ’ αυτό. Τίποτα. Ούτε καν οι ανάσες που γέμιζαν τα κύτταρα του οργανισμού του με οξυγόνο. Τόσα χρόνια σκέψεων, αμφιβολιών κι ενοχών θα τελείωναν μονομιάς. Σε μια παραδοχή. Το γυρόφερνε στο κεφάλι του για…
ΔΥΟ ΤΣΙΓΑΡΑ ΔΡΟΜΟΣ
Τα μάτια μου πονούσαν απ’ την αντηλιά. Ακούμπησα κάτω το σάκο που λεπτό το λεπτό γινόταν βαρύτερος και περίμενα κάποιο αυτοκίνητο να φιλοτιμηθεί να με πάρει μαζί του. Σκούπιζα τον ιδρώτα στο μέτωπό μου με την ανάποδη της παλάμης. Σκέφτηκα…
ΚΑΤΙ ΣΠΑΕΙ
Δευτέρα με Σάββατο η μονοτονία δεν σπάει. Σπάνε νεύρα, σπάνε αντικείμενα, η ρουτίνα στέκει αγέρωχη, περήφανη που τα κατάφερε να μείνει όρθια. σκούτερ, κράνος, εθνική Καθημερινός πόλεμος μεταξύ οδηγών, τα δίτροχα και τα τετράτροχα. Μου έρχεται να κλωτσήσω τις ρόδες…
ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕ… Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ ΕΚΡΥΓΝΗ
Το καλοκαίρι εκείνο θα μείνει αξέχαστο και σε μένα, αλλά κυρίως σε εκείνο το παλικάρι που με το που συναντήθηκαν οι ματιές μας λες και επήλθε η λύτρωσή του. Κανείς δεν ήξερε την ειδικότητά μου, όσον αφορά το επάγγελμά μου,…
ΤΟ ΟΡΝΙΟ
Οι τρεις ορεινοί περιηγητές του Ψηλορείτη σταμάτησαν να ξαποστάσουν στο ισκιωμένο λαγκάδι. Κάθισαν οκλαδόν στο ιδρωμένο μεσημεράκι του καλοκαιριού, βγάζοντας απ’ τα σακίδιά τους τα σάντουιτς και τα αναψυκτικά, που φάνταξαν λουκούλλεια εδέσματα στα μάτια της πείνας. Η Δήμητρα, λιανόψιλη…
ΚΑΛΗ ΖΩΗ
Αν στο Παγκράτι και τον Βύρωνα κυκλοφορεί κανείς συστηματικά, αγωνιζόμενος να διεκπεραιώσει δουλειές της καθημερινότητας, μπορεί να πετύχει ένα αληθινά γουστόζικο σκηνικό. Ας το πάρουμε όμως εξαρχής… Ε, δεν είναι δα και τόσο μεγάλο ατόπημα η συνήθης τακτική του «καλλωπισμού»…
Ο ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΣ ΚΥΚΝΟΣ
Είμαι μιας κάποιας αρκετά προχωρημένης ηλικίας θα έλεγα, μα στη διάρκεια της ζήσης μου δεν θυμάμαι να αντιμετώπισα τέτοιο βαρύ Χειμώνα διαρκείας, σαν τον φετινό. Κάλυψε εκτός από το τρίμηνο που του ανήκει σαν Εποχή, τόσο το Φθινόπωρο, όσο και…
ΘΑΛΑΣΣΑ
«Είσαι μια θάλασσα», είχε πει ο Ιάσονας μετά τον τσακωμό μας στο σχολείο. Κι εγώ τον πίστεψα. Γιατί ήξερα πως ήμουν. Πάλι βράδυ γύρισε. Ο πατέρας μου. Ακόμα μια φορά που. Ακόμα μια φορά που το σπίτι γέμισε υγρασία και…