Η μικρή Μαρλέν δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά της. Φόρεσε τα καινούρια της ρούχα και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Ίσιωσε με τα χεράκια της το κίτρινο φόρεμα με τις κεντημένες μαργαρίτες. Θαύμασε τα λευκά παπούτσια της και την κίτρινη κορδέλα…

Περνούσα μια – μια τις φωτογραφίες. Πορτρέτα κι εικόνες στο χρώμα της γης που μιλούσε. Ο κόπος κι ο ιδρώτας του ζωγράφου αποτυπωμένος με λάδι πάνω στο κάδρο του. Μιλούσαν τα έργα και συ σμιλευμένος με εικόνες κοιτούσες. Χρώμα κι αγάπη στο…

Τις νύχτες, είναι άλλος. Η ψυχή του δραπετεύει στο σκοτάδι. «Πεινασμένη», τις κλεμμένες ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα αρπάζει, να σωθεί. Kάθε πρωί ο ίδιος φόβος. Μην την χάσει. Μη του θυμώσει κι αρνηθεί τη φυλακή της. Μη τον εγκαταλείψει…

«Και πώς θα περιέγραφες αυτόν τον τόπο;» Η ερώτηση έφυγε ελαφριά σαν πούπουλο, την ένιωσα γλυκιά στα χείλη μου. Αυτός κοιτούσε προς τον ορίζοντα, εκεί οπού ο ήλιος έπαιζε σαν μικρό παιδάκι και προσπαθούσε να κρυφτεί παιχνιδιάρικα, μέχρι να έρθει…

Ο συριγμός… Θέλω να πω, σαν το πανί – ο φλόκος να πει κανείς; –  σκίζεται, κάνει αυτό το συριγμό. Σα να σχίζεται χαρτί. Μπορεί κι η ψυχή μου… Γιατί ποιος έχει ακούσει τον ήχο από το σκίσιμο μιας ψυχής;…

Κοίταξε τον εαυτό της στο καθρέφτη. Ανάμεσα στους άψυχους αντικατοπτρισμούς, εντόπισε ένα σώμα παραλυμένο από φόβο. Το περίγραμμά του έμοιαζε με κινούμενη παραμόρφωση που άλλαζε χαρακτήρα σε κάθε ανεπαίσθητη κίνηση. Άλλοτε μαζευόταν στο σχήμα εύπλαστης μπάλας και άλλες φορές πάλι…

«Χαμήλωσε επιτέλους, χαμήλωσε λίγο την τηλεόραση», λέω στο γιο μας κι αυτός με υπάκουσε με δυσαρέσκεια. Τα δικά σου μάτια, Δήμητρα, γεμάτα απάθεια, ως συνήθως. Ο Χάρης μας, εκφραζόταν πάντα δίχως συστολές, ενώ εσύ φροντίζεις να κρύβεσαι. Εκείνος φανερώνει τι…

Το νήμα της ζωής τυλίγεται γύρω απ’ το αδράχτι της μοίρας, αλλά είναι αόρατο και γι’ αυτό πολλές φορές το λησμονούμε. Ήταν φθινόπωρο κι ο ήλιος είχε βυθιστεί στην αχανή αγκαλιά του ορίζοντα. Πάσχιζα μάταια να κοιμηθώ, αφού το καρδιοχτύπι…

Ο Γιάννης ή καλύτερα Ιωάννης όπως απαιτούσε να τον προσφωνούν όλοι, ήταν το τρίτο παιδί μιας φτωχικής οικογένειας, που γεννήθηκε στην Κρήτη, λίγο μετά την κατοχή των Γερμανών και μάλιστα στο Κάστρο, την πολυπληθέστερη και πιο ακμάζουσα πόλη της. Ήταν…

«Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει», του ’χε πει ο Λάρστ όταν ετοίμαζαν την ληστεία και του ’χε κλείσει το μάτι κι είχαν πιει μες στους καπνούς σα συνωμότες και συνένοχοι και μετά τον πρόδωσε τον Λάρστ. Τον σκότωσε στη γωνιά,…