Ήταν σα να μη πέρασαν τέσσερα χρόνια. Γιατί όταν συναντιούνται κάποια άτομα, ο χρόνος να λαμβάνει ανθρώπινη μορφή και να μένει αδρανής στην άκρη του δρόμου; Είχαν μείνει τα ίδια άτομα, γεννήθηκαν και πάλι τα ίδια συναισθήματα, ήρθαν στο μυαλό…
Το πιο ακριβό όνειρο η… Ιθάκη
Από παιδί, μα και όταν μεγάλωσε, όταν έγινε άντρας, βολευόταν θαρρείς στη μοναξιά. Έμενε στη μοναξιά, γιατί έτσι τα έφερε η τύχη, η ατυχία, η ενδοτικότητα ίσως στους τρεις αδελφούς του. Σαν έπαιρνε τον δρόμο για την πρωτεύουσα, να αναλάβει…
Η εξαφάνιση της Μαρίας Παππά
Ένα πρωί καθώς σηκωνόταν από το κρεββάτι παρατήρησε ότι έλειπαν τα νύχια από τα δυο μεγάλα δάκτυλα των ποδιών της. Δεν ένοιωθε πόνο και το θέαμα δεν ήταν αποκρουστικό, αφού στη θέση τους υπήρχε ένα λείο και ροδαλό κρέας. Στην…
Το μουσείο της ασημαντότητας
Ήταν σαν την κίσσα. Μάζευε, ό,τι έβρισκε, και της φαινόταν άξιο λόγου. Έκλεβε; Εδώ οι απόψεις διχάζονται. Το σίγουρο είναι ότι στο κονάκι της θα βρεις λογής λογής ανόμοια αντικείμενα, αμφίβολης αξίας. Περνούσε ώρες ατέλειωτες να τα γυαλίζει. Κατόπιν να…
Όνειρο ήτανε
Είχε αφήσει τις κόκκινες φράουλες, μέσα σε ένα πλαστικό καλάθι στην άκρη του ξύλινου τραπεζιού της κουζίνας. Τις είχε πάρει από απλή συνήθεια. Δεν έτρωγε πολλά φρούτα. Συνήθως τα αγόραζε από την λαϊκή της Λάρνακας, τα άφηνε να στολίζουν τα…
Μάτια που δεν βλέπουν πια
Κάθε Κυριακή πίνω το καφέ μου στο μπαλκόνι και διαβάζω εφημερίδα. Σκέτος ελληνικός σε μικρό τσίγκινο φλυτζανάκι και άμα βρω στο ντουλάπι τρώω μπισκοτάκια με σοκολάτα. Εναλλακτικά, βουτάω μια φρυγανιά, που τέτοιες πάντα έχει το ντουλάπι αλλά δεν είναι το…
Ωδή σε έναν φίλο
Αγαπημένε μου φίλε, Σήμερα πέρασε από την δουλειά μου ο Νίκος, ο παλιός σου συγκάτοικος από τότε που είσαστε και οι δύο φοιτητές στην Θεσσαλονίκη και μου είπε τα νέα για σένα. Και ύστερα, σύντομα, βρέθηκα να αναπολώ μαζί του…
Ο άνθρωπος της 24ης Απριλίου
Στις 24 Απριλίου του 1951, γνώρισα έναν παράξενο άνδρα σε μια λέσχη στο Παρίσι. Ήμουν εκεί για να συναντήσω έναν φίλο μου, τον Ζαν, και ο άνδρας ήταν μέλος της παρέας του. Δεν θυμάμαι να συστηνόμαστε. Η συζήτηση της παρέας…
Περπατούσε σκυφτός
Περπατούσε σκυφτός, με τα χέρια στις τσέπες. Ο νους του βαρύς από τις σκέψεις. Πώς θα ξεχρεώσει το δάνειο; Τι θα κάνει με το θέμα του γιου του; Πρέπει να πάρει κι εκείνο το σακάκι από το καθαριστήριο, που το…
Η Εστία μέσα μας
Στο τζάκι η φωτιά σιγόκαιγε, είχαν απομείνει κάτι κούτσουρα ελάχιστα. Η παρέα καθισμένη γύρω στους κόκκινους καναπέδες με τα ριχτάρια και τα χρυσά κρόσσια, περίμενε το συνθηματικό από την οικοδέσποινα για να μεταφερθούν λίγο παρέκει στην τραπεζαρία, τη στρωμένη με…