Ειρηνογράφο πρεσβευτή σε νοματίζω στο ανασάλεμα τ’ ανάκατου του κόσμου. Στερνόφιλοι στον Άνθρωπο οι στίχοι σου ματώνουν, σαν νογούν της σάρκας τις άκοπες απώλειες. Ματώνει η γη σου, ροκάνι ο άτεγκτος χειμώνας. Κι εσύ ματώνεις. Το πικρομάνταλο του αναφιλητού…
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΑΣΑ
Ζωή πλατωνική, ω, χώρα μακρινή, μακάρια φτωχή, ω, των πλουσίων ηδονή. Έλα και πλάγιασε εδώ, στου ονείρου τη δροσιά, να χαρείς τον αοιδό, στου Ομήρου τη φωτιά. Σ’ αυτή που καίει μοναχά, για τους ποιητές που προσμονά, εκεί…
Ο ΕΡΩΣ
Τόξο, βέλος και αγάπη, μία πίκρα δίχως δάκρυ, μια ζωή μαλαματένια κι ένα νήμα δίχως άκρη. Ένα άστρο φωτεινό κι ένα πάθος ζηλευτό, που φωτίζει ομηρικό, τον δικό μας εαυτό. Ένα άρωμα μ’ αισθήματα, ένα νάμα τ’ ουρανού,…